Laatste dagen in Afrika

Zondag 8 juni, Marrakech
En toen was het natuurlijk zondag, reisburo's zijn ook niet dan niet open, zelfs niet als je je creditcard daar hebt laten liggen. Nog maar een extra daggie Marrakech dus.
Een rondje willen doen door de bergen maar daar was het zo bewolkt en er vielen zelfs druppels uit de lucht dat we maar langs de bergen zijn gereden.
Vlak na het eten kwam er een plofplofgeluid tot ons. Een franssoos in z'n eentje op een Tenere. Nog even mee gebabbeld en hij is lekker in z'n uppie op weg, ook door de woestijn.

Marrakech 13168 km gereden


Maandag 9 juni, Marrakech-Ouzoud

De eerste missie van vandaag: de visacard ophalen ! We waren lekker lui dus het reisburo was al open toen we er aan kwamen. Gelijk nog een welverdiend 2e ontbijtje genomen op het terras ernaast. Vandaag kostte de 2 koffies + 2 croissantjes met chocola minder dan de 2 koffies eergisteren. Vreemd hoor.
We gaan richting Ouzoud vandaag, tis weer lang geleden dat we een waterval hebben gezien en die is nu in de buurt dus we pakken de grote weg de stad uit. Al snel kunnen we de heerlijk smalle bochtige weggetjes pakken. De detour is een groot - zeg maar gigantisch - stuwmeer. Vooral de overloopputjes zijn indrukwekkend. Er loopt een weg over de dam die volgens alle kaarten overhard zou moeten zijn maar het is een prachtige smalle asfaltweg die ons via diverse valleien en zelfs weer een doorwading langs allerei dorpjes voert waar onze opgestoken handen volop beantwoord worden.
Bij Demnate, waar we langs de stadsmuren rijden die op sommige plekken bijna op instorten staan, doen we even een ommetje naar de PontNaturelle daar in de buurt, een druipsteentoestand waar water ver onder de weg doorheen stroom.
We gaan daar eerst maar is bij de Zebra camping kijken bij Paul en Renate van gewoongaan.nl of we daar ook al kunnen slapen. Hun Camping vinden we snel en daar staat een mooie berbertent (met echte doeken ipv kunststof) en nog een tentje erin voor als je bang bent voor beestjes. Er kunnen schorpioenen zitten, brrrr. Wij slapen toch lekker onder het berberdoek.
We gaan 's avonds met Paul en nog 4 gasten in het dorp tajine eten. Renate gaat niet mee want het pasgeboren puppie piept hartverscheurend. Het restaurantje bij de Cascades wordt natuurlijk in de peiling gehouden door muzikanten die ook bij ons een deuntje komen spelen. Alle heren krijgen ook een instrument in de handen gedrukt en een petje op. Iedereen is blij als ze weer weggaan.
Na het eten werpen we nog even een blik op de waterval vanaf het uitzichtspunt.

Ouzoud, 2429 km van huis, 13380 km gereden


Dinsdag 10 juni, Ouzoud

Bij het wakker worden zien we een nieuw record op de thermometer: 16.2 graden. Nu echt meer dan 30 graden verschil dus.
Wat zullen we vandaag eens gaan doen ? Wandelen en morgen een rondje op de motor of andersom. Gastheer Paul geeft de oplossing, tikkie oncommercieel maar wel fijn voor ons. Vandaag wandelen en morgen wegwezen via een prachtige route waarbij we onderweg in een gite slapen. Die route is namelijk niet te doen in een dag. Hmmmm, dat klinkt wel errug goed zeg.
We trekken de wandelsokken aan, pakken wat tonijn, brood en limonade en vertrekken even na 12en om langs de rivier eerst naar de bron en daarna via de andere kant naar de waterval te lopen. De wandeling is heerlijk en de waterval is gigantisch en prachtig. Er zitten ook aapjes en er staat een groot bord in diverse talen dat je ze niet moet voeren omdat ze daar dood van kunnen gaan. 3 meter naast het bord staan een paar jongens fotoos te maken van de aapjes die ze koekjes voeren. Beetje triest wel.
Bij elkaar is het een flinke wandeling en we verwachten morgen wel strakke kuitjes.

's Avonds krijgen we een heerlijk lasange voorgeschoteld die we gezellig met z'n 5en opeten. Catherine is ook op bezoek, ze helpt met franse teksten voor vergunningengedoe.


Woensdag 10 juni, Ouzoud-Le Cathedrale

Weer eens een dag naar ons hart. Vannacht is het maar liefst 14,9 graden geweest, dus rustig aan begonnen.
Eerst naar Azilal gereden om te tanken. Van Paul hebben we een track gekregen dat ons via prachtige paadjes weer ietsje verder naar het noorden moet brengen. Eerst gaan we via een smal bochtig asfaltweggetje wat verder naar het zuiden en omhoog en omlaag en omhoog (we komen zelfs boven de 2000 meter) en weer omlaag etc. We komen uit in een prachtige vallei waar het kennelijk goed toeven is want overal staan bordjes met Gites d'Etappe. Oftewel je kunt er overal en bij iedereen slapen.
In een van de dorpjes nemen we een afslag naar links en verlaten het asfalt. Via een paar pistes met wat haarspeldbochten geklommen tot 2400 meter met een continu adembenemend uitzicht. En even later staan we op een colletje van 2600 meter.
Maar het houdt nog niet op, we slaan af naar rechts en beginnen weer te klimmen. Op de pas halen we net geen 2800 meter maar we rijden nog een stukje een paadje in en klimmen naar een top van 2803 meter.
Zo nu en dan komen we boven mensen tegen, vooral herders met hun schapen. Ook komt ons bij het afdalen op ongeveer 2600 meter een jongen tegemoet met zijn kleine broertje en een tv..... zou de ontvangst daar boven beter zijn ?
De ene na de andere prachtige vallei volgt en opeens rijden we tegenover een stel gigantische rotsen. Op de kaart staat ergens dat we langs rotsen genaamd Le Cathedrale moeten komen en bij elke nieuwe rots die aan de vertikale horizon opdoemt vragen we ons af of die die titel waardig is. Paul heeft verteld waar een gite zou moeten zijn en op de topokaart staat warempel een Gite Le Cathedrale vermeld. En ja hoor, daar is dan eindelijk de rots die op een kathedraal lijkt. Mooi hoor alleen de twee torens en de bisschop ontbreken.
Omstreeks zessen kloppen we bij de gite aan en krijgen daar een kamer. We worden hartelijk ontvangen met thee en pinda's. In de gite zijn ook nog een frans stel met hun 3 autochtone begeleiders. Ze zijn gekomen met 3 mountainbikes en een Landrover. Wie rijdt morgen waarin/op ?
In de woonkamer op de kussens gehangen tot het eten en bij lekker ouwerwets gaslamplicht een geitentajine geserveerd gekregen. Al snel daarna het bed in gedoken en als en blok in slaap gevallen.

Le Cathedrale, 2429 km van huis, 13595 km gereden


Donderdag 12 juni, Le Cathedrale-Khenifra

Dankjewel Paul, voor de mooie route tip! Wat was het ook vandaag weer mooi !
Het franse stel gaat vandaag dezelfde route als wij rijden en vertrekken net voor ons. Bij de gite is ook nog een tweede club mountainbikers, die pas aankwamen toen wij al lagen te slapen. Zij gaan ook al dat pad doen. Een ervan vertrekt ook nog voor ons.
In het ochtendzonnetje ontbeten (jammie hazelnootchocopasta), beetje lucht uit de banden gehaald en nog even in het dorp gekeken of er brood te halen was. Nou nee, er was eigenlijk niet eens echt een dorp, alleen wat huizen. Nog even terug naar de gite en daar nog een "broodje" (ter groote van een pizza) gekocht. Terug de berg over en het pad naar links op. Oef, da's wel even iets anders dan gisteren. De weg, of beter gezegd, het pad is max een auto breed en aan de ene zijkant gaat het steil omhoog en aan de andere zijkant steil naar beneden.
Na een kilometer of 7 afdalen haalden we de Landrover en 2 fietsers in. Gelukkig stonden zij net even stil bij een bruggetje anders had het wel effe geduurd voor we er voorbij konden. Even verderop haalden we de ander in. Kort daarna vonden we het al wel weer tijd voor een snackmoment. Een half pak biscuitjes weggewerkt in de schaduw van een overhangende rots.
Omdat de fietsers nog langs zouden komen besloten we ze een beetje aan te moedigen. A la tour de france, maar dan met stenen, hebben we Allez VTT op het pad geschreven. VTT: velo tout terrain. We waren net klaar toen de eerste al langs kwam. Hij vond het wel erg leuk, nou maar hopen dat de anderen ook genieten van onze noeste arbeid !

We rijden weer verder, overal roze-bloeiende oleander en gigantische bollen geelbloeiende cactussen. Op enig moment was er even iets teveel grind van de berg afgekomen wat er als een bergje bij lag. Het water vanaf de berg had daar natuurlijk een doorgang in gemaakt waardoor we dus over twee grindwallen de bocht om moesten. Ik dacht dat ik het zou redden maar helaas, opeens lag m'n motor op de grond, ik lag er gelukkig niet onder deze keer. Erwin was al gestopt omdat het een moeilijk stukkie was dus die snelde weer te hulp om mij te bevrijden en de motor op te tillen.
Op de topokaart was te zien dat er verderop een bron zou zijn en ja hoor daar kwam water uit de bergwand. Een mooie plek voor nog een pauze. Deze keer gelukkig geen fietser gezien, dat zou erg slecht voor ons zelfvertrouwen geweest zijn. Opeens kwam er wel opvallend veel ander verkeer langs. Mannen te paard of op de ezel.
Even verderop was een dorp waar het lekker druk was vanwege de markt was de afslag. Jasses (I) / Jaaaa (E), een grote rivierbedding met nog veel meer grind. Terwijl Erwin sierlijk via het pad de bedding door slingerde stond ik er al weer snel naast tussen de grote keien. Kutterdekut/Joepie wat is dat moeilijk/lekker. Erwin kwam als snel weer terug gereden en hielp de motor weer het pad op.
De rest van het stukje rivierbedding ging goed en bracht ons naar een mooi, redelijk strak pad dat omhoog de berg op ging. Vanaf de eerste bocht konden we goed het dorpje nog eens zien en ook het mooie pad dat vanaf de markt, waar al die mannen stonden, de berg op ging. Die rivierbedding had dus niet gehoeven, pffft
Even verder zaten we alweer op 2400 meter hoogte, bijna niet meer bijzonder ;-)
What goes up must come down en via net aangeharkte pistes, de rotsenhakker-schuiver ging nog voor ons opzij, zoefden we definitief de hoge Atlas uit. Of was dit eigenlijk al de MiddenAtlas ?
Met 280 kilometer op de teller moesten we toch eens op zoek naar een tankstation. In een dorp maar eens gevraagd en vriendelijk stapte de jongen op de fiets om ons naar Essence te brengen. Maar helaas, de plaatselijk voertuigonderdelenwinkel had ook geen benzine. Om weer terug op de weg te komen zette Erwin de gps even op detail en opeens liet de topokaart een tankstation in het dorp zien. Nou da's raar waarom bracht die jongen ons daar dan niet heen ? Het antwoord kwam zodra we er aankwamen, jawel hij bestond nog wel, maar verkocht alleen diesel.
Via slingerend asfalt met nog wat mooie uitzichten op het hooggebergte naar El Ksiba gereden om te tanken. 7 kilometer voor El Ksiba ging Erwin op reserve. Huh ? Er gaat meer dan 18 liter in ? Thuis ging in een compleet lege tank nog 18,25 liter.... ze zijn gegroeid en dat was dus maar goed ook.

Khenifra, 2299 km van huis, 13830 km gereden


Vrijdag 13 juni, Khenifra-Sefrou

Het terras bij de boulangerie waar we water brood haalden zag er zo aanlokkelijk uit dat we ondanks het ontbijt dat we al hadden gehad daar nog maar even gingen zitten voor een koffie en een chocoladebroodje.
We hadden een leuke route op de kaart uitgestippeld met alleen kleine asfaltweggetjes en zo nu en dan mogelijk een stukkie onverhard.
Na een tijdje zag Erwin opeens iets bekends. Een paar paddestoelvormmige rotsen waar hij al een foto van had. Die was gemaakt bij de Raid de l'Amitie in 2005.
Stukkie verderop pakken we een mooi onverhard paadje mee dat eigenlijk niet in de planning zat. Eerst een rotsige heuvel af en vervolgens over het grasland. Er staan wat sporen dus er is al vaker gereden. Op het grasland lopen ontelbaar veel schapen en hier en daar een herder. We zien ook nog wat paarden en ezels.
Verderop belooft de Topokaart een meer naast de inmiddels verharde weg. Hoe bijzonder, er is een heuvel met een Cederwoud. Daar zal echt nooit water blijven staan hoor, meneer de kaartentekenaar. We rijden toch maar even de heuvel op om te kijken of er daarachter een meer is. Dat niet, maar wel een mooi plekje om te lunchen in de schaduw van zo'n enorme boom.
Na de lunch komen we langs de "grootste Ceder van Marokko". Hij is inderdaad best groot maar wel harstikke dood en kaal. Ook deze plek herken ik van de Raid. De weg ernaartoe was gravel en de weg weer verder een soort bospad. Op de Topokaart staat ie toch als "road". Het pad wordt steeds minder pad en op het veld, dat bezaaid ligt met keienformaties, is het hier en daar zelfs nauwelijks herkenbaar. De kaart is wel supernauwkeurig en zelfs als we 15meter om een kei heen rijden staat dat erop. We rijden nog door 2 of 3 nederzettingen. Muren van gestapelde keien en een dak van stammen en plastic vormen huisje en stallen. Mensen die we er zien duiken snel een bouwsel in. En wat een bende aan vuilnis eromheen zeg.
Als we in Sefrou zijn aangekomen kleden we ons snel om en lopen nog even het dorpje in. Erg fijn om terwijl je tussen de winkeltjes loopt toch helemaal geen gezeur aan je hoofd te hebben zoals in de wel toeristische plaatsjes.
Tussen het terras en het eten lopen we nog langs 2 fanfares die vlak achter elkaar aan lopen maar niet hetzelfde spelen. Voor 4 euro inclusief een fles water en een flesje cola hebben we heerlijk gegeten.

Sefrou, 2182 km van huis, 14020 km gereden


Zaterdag 14 juni, Sefrou-Chefchaouen

Wat een cultuurschok, alle natuur is gecultiveerd !
Een onverhard pad genomen en dat leidde ons ook nog eens volop door de wietplanten. Zo vlak langs het asfalt waren die eigenlijk niet echt te zien. Onderweg nog ergens onder een boom neergestreken en al snel werden we gezelschap gehouden door Said, wiens grond het was. Zijn vader was bij de gendarme en na diens dood is hij snel in de hashiesh gegaan want daar kun je lekker veel mee verdienen.
Pas bij Chefchaouen zien we weer kale, rotsige, onbehandelde bergen. Ondanks het toeristengedoe in dit schattige stadje is het een verademing om die steeds weer boven de straatjes uit te zien steken.
We hebben een beetje heimwee, alleen niet naar huis, we willen weer naar benee !

Chefchaouen, 2054 km van huis, 14265 km gereden