heen en weer en terug en weer heen

Wat we beleefd hebben op onze weg van Dakar naar saint Louis:

Wat een lange reis, helemaal van Dakar naar Lac Rose, wel 70 kilometer ofzo. We dachten dat het maar een klein stukkie was.
Erwin heeft de motoren vanaf de binnenplaats van het hotel weer naar buiten weten te peuteren en om een uur of elf trokken we de chaos van Dakar weer in. Stad uit viel nog wel mee maar na de snelweg was het bal. Op de tweebaansweg was het lekker druk onder meer omdat een vrachtwagen een golfje geplet had. Die was flink geschaafd over de zijkant. Ik ben nog met m'n tas tegen een busje gebumpt en bij aankomst bleek dat m'n zijtas dat niet fijn gevonden had. Riempje afgescheurd.
Afslag naar LacRose genomen die Erwin kon vinden omdattie eergisteren een kruising verderop gemarkeerd had. Slimpie. Even weer zo'n drukke weg met verkeersdrempels. Erwin moest in een dorp nog het zand kiezen omdat een vrachtwagen weinig plek voor hem overliet en toen eindelijk de kleine weggetjes richting Lac Rose. Eerst een rondje rechtsom en een verkeerd pad genomen dat in het zand terechtkwam. Wel erg mooi maar erg zacht. Ik stond natuurlijk vast dus aan Erwin de eer om beide motoren te keren en weer op het schelpenpad te krijgen. Van het campement waar we wilden slapen bleek niet veel meer over te zijn dus hebben we er alleen even een colaatje gedronken. We waren bijna het meer rond maar vlak na onze stop bleken we alleen door de duinen te kunnen. Keuzeskeuzes en dus zijn we weer helemaal terug gereden, want daar had ik lekker geen zin in. Bij een lekker toeristische toestand met zwembad onze intrek genomen in een schattig bungalowtje met heus warm water. Erwin is nog even de duinen ingetrokken om het rondje Lac Rose af te maken en een stukje over dat beroemde strand te crossen.
Bij het hotel barstte het van de quads die te huur waren en er was ook nog een terreintje met allemaal afgedankte terreinwagens. Een goeie plek dus om de luchtfilters weer eens schoon te maken. Daarna zijn we het zwembad ingedoken om effe af te koelen. Niet dat het hier heel heet is maar het was wel lekker.
Het was volgens Erwin maar een klein stukkie naar het strand maar dat viel een beetje tegen. Wat een end lopen en allemaal zand natuurlijk. Maar het strand was mooi en na even verkast te zijn wegens persistente verkopers hebben we van onze mangos genoten. We waren bijna de enige gasten in het complex, afgezien van een heleboel poezen. Van het eten hadden we dan ook niet veel verwacht maar tering wat was het lekker. een hele bergheerlijke vis, lotte. Biertje erbij en genieten maar !

De volgende dag (gisteren dus) stond geheel in het teken van veels te veel omrijden en omkeren. Eerst bleek al dat we vanaf Lac Rose een kortere doorsteek hadden kunnen maken. En daarna zijn we 2 keer teruggereden over dezelfde weg.
Op het strand van Kayar bleek de weg niet verder te gaan en de kustweg vanaf Mboro eindigde in de duinen waarop we wijselijk besloten terug te rijden. Jammer maar helaas. Konden we wel weer zwaaien naar het mannetje waar we ons restje aanmaaklimonade aan hadden gegeven na de lunch. Ruim 300 kilometer gereden over een stuk van 150 km hemelsbreed. Wel eindelijk Senegalese piste gereden, zandbruin wasbord met in de dorpjes dikke drempels.
Verder alleen maar asfalt maar het landschap was wel erg mooi.
Het lelijkste aan Senegal is wel de overheersende Orangereclames, die van demobiele telefonie. Die zouden verboden moeten worden. Overal zie je die oranje vierkanten op zwarte borden.StLouis ingereden over de metalen brug van Eiffel, waarvan ook het wegdek uit metalen platen bestaat. Dat rijdt niet lekker, alsof je elk moment wegglijdt. Na even rondrijden en weer heel veel mannetjes die allemaal wel willen helpen helemaal aan de noordkant een hotel genomen, mooi plekkie met de brommers voor de deur. Heerlijk gedoucht en op het terras aan zee een biertje gedronken. Dat maakt hongerig. Bij een simpel restaurantje gegeten, maar pas nadat de meneer uitgebeden was. Heerlijk poulet yassa,

Vandaag zijn we eerst op pad gegaan om onze missie te volbrengen: een motorverzekering voor Mauretanie scoren. Niet dat we tot nu toe ook maar een keer onze motorpapieren aan wie dan ook hebben hoeven laten zien, maar je weet maar nooit. Daarna hebben de zuidkant van het eiland verkend waar het ook weer barstte van de ouwe huizen, maar waar ook houten huisjes stonden. Sommige gebouwen zien er nog redelijk uit en van anderen staat alleen de buitenmuur nog overeind. De balkonnetjes geven lekker schaduw maar zijn soms best eng om onderdoor te lopen, omdat ze op instorten staan.
Als ik smiddags na ons dutje vanaf het terras naar de kamer loop om even de psion te halen zodat we dit verhaal kunnen maken en om effe naar de wc te gaan kan ik de kamer niet meer uit, het slot is afgebroken ! Het duurt effe maar de conciergemeneer loopt langs en weet me te bevrijden. Erwin zit zich intussen vast vreselijk ongerust te maken of hij is lekker over de zee aan het uitstaren.
Tsss, mannen... Erwin is naar de kamer gekomen omdat hij moest piesen, watnou ongerust. Inmiddels zitten we al een uur te wachten tot de meneer terug is met een nieuw slot, hij moest ervoor naar de markt... Na anderhalf uur konden we eindelijk naar het internetcafe.......

Saint Louis, 4428 km van huis 9461 km gereden