Prachtig afzien

Zondag 20 april Ouahigouya-Djibo
Hartelijk afscheid bij het hotel, effe tanken en Erwin ziet dat mijn band zacht is. Lucht erbij gedaan, brood en bananen gekocht en gewoon gaan rijden.
We wilden een stukkie omrijden via Hitte maar we konden de afslag niet vinden en het was misschien toch niet zo'n goed idee met een mogelijk lekke band. We hebben dus geen moeite gedaan om de afslag te vinden. 120 km wasbord met soms enorme waterbakken en andere kuilen. Gelukkig ging erwin bij sommige ervan langzamer rijden anders was ik er zeker veels te hard ingegaan.
Auberge Le Savane zag er goed uit maar er was niemand om ons een kamer te verhuren. Dan maar naar het hotel in de stad, Massa. Daar treffen we onze eerste grote kakkerlak, Erwins crosslaars treft 'm ook......
De achterband is 0,02 bar (niet dus) zachter geworden. Vanavond nog maar eens kijken of er echt iets loos is.
Omdat de rits van Erwins heuptassie soms kuren heeft, wilden we daarvoor ook alvast een reserve-exemlaar hebben. Dat bedachten we toen we bij de fourniturenkeet kwamen. Wijzend op het tassie en noir zeggend ging de man het winkeltje in, pakte een stuk rits en begon daar een perfectpassende tweezijdige rits van te maken. Voor 100 CFA + 65 voor een klos garen (25 eurocent) waren we klaar. Wow !
Erwin heeft z'n koppie laten scheren, dat was wel weer nodig.

Djibo, 4269 km naar huis, 5921 km gereden

Maandag 21 april Djibo-Hombori
We doen nog wat extra lucht in Irene d'r band voor de zekerheid want die is (misschien) toch een beetje lek.
Gelunched in het laatste dorp in Burkina (met ruim 40 toeschouwers) mooi dorp met grote vierkante graanopslag met rieten dakjes. Het leken wel kastelen.
In een volgend dorp zijn onze kamelenzakjes leeg. We vullen ze bij uit de flessen en vullen de flessen weer bij met water uit de pomp. Die moest van 't slot af en er moest echt even flink gepompt worden voordat er water uit kwam.
De route was verder waanzin maar waanzinnig mooi. Wat beleefden we allemaal:
Klein dorp met hekjes waar de mensen ook errug aardig waren en een jongetje bang voor Erwin uitrende. Lekker oud uitgemergeld paar (50 ofzo) met rotte tanden. We kiezen de rechtstreekse route naar Hombori ipv de makkelijke via Fatima's hand. Misschien een foute keuze maar wel een mooie!
Prachtig gezicht: de eerste berg die uit de heiigheid op kwam doemen. Na het ronden van die berg bij een brede en zanderige rivierbedding terechtgekomen. Jeetje wat is dat moeilijk. Effe wennen voor mij (guess who) hoeveel gas je dan moet geven, veeeel ! Geen idee waar we eruit moesten, dan maar de gps gevolgd. Aan de verkeerde kant van de rivierbedding kon je er makkelijk even uit op de glooiende rotsen. Aan de overkant moesten we zijn en daar was een berg met veel zand. Erwin is effe vooruit gegaan om te kijken of we daarheen moesten en ja hoor, dat was zo. Diep ademhalen, aanloopje nemen en gaaaaaaas. De oever gehaald maar de berg in z'n 1 opgeschuifeld. Erwin heeft het halverwege van me over genomen want hij was inmiddels al wel de berg opgeblazen. Toen moest ik omhoog lopen..... Vanaf daar grote zanderige stukken omhoog en omlaag. Echt gaaf om Erwin dan voor me te zien rijden, jammer dat je daarvan geen fotos kunt maken
Nog een rivierbedding, maar van een geheel andere orde. Geen zand maar opgedroogde pootafdrukken. HObbeldehobbeldebobbel. Gelukkig hebben die beestjes er ook gelopen toen alles al hard was en is er iets van een paadje te herkennen.
Klein stukje piste duidelijk omzoomd met keien maar met een paar bomen er middenin. (hier ligt nog een schone taak voor de wegbeheerder)
Een dorp tegen de gigaberg aangeplakt aan de achterkant van Hombori, alsof het een geheim dorp is. Daarna kwam Erwin in een keientuin terecht en ik viel bij het draaien waarna ik het niet meer trok bij de volgende afslag die ik miste en het niet meer droog hield. Daarna was er een aardige troostende meneer toen we de weg vroegen. Daarna heerlijke piste die helemaal om de berg heenliep en toen nog en stukje asfalt. Klootzakken bij RKH, Garmin en ITM, die weg kan echt niet recht omhoog (noord) door/over de berg lopen.
In Hombori voor het eerst uit jerrycans getankt, heerlijk gegeten en op het dak geslapen. De douche was erg bijzonder, loeiheet namelijk, fijn zo'n zon die de hele dag op de watertank schijnt.
Alle passerende vrachtwagens en bussen hebben ineens allemaal werkende verlichting, zowel voor als achter en vaak ook nog top- en zijlichten..
Tijdens ons diner staat de tv aan, en de generator voor de benodigde stroom. Dat is leuk voor het hele dorp. Als ze weggaan tellen we er 60 die naar een (1) 55cm tv keken


Hombori, 4140 km naar huis, 6110 km gereden

Genoeg getiept. Hoe we in Douentza gekomen zijn volgt nog (was niet echt spannend). Morgen rijden we naar Tombouctou (Timboektoe voor Donald Duckliefhebbers)