Reikhalzen

Reikhalzen

Heerlijk rustig geslapen in onze gescheiden bedden. Vroom, godsvrezend en decent ;-)
Daarna naar de super getogen om ontbijt te scoren. Onderweg nieuwsgierig bij een brommerbandenwinkel gekeken waarop de man zei dat hij wel een band voor ons had. Yeah, sure... Effies wachten en hij kwam met een prachtige Michelin Desert aanzetten. 75000 CFA moestie kosten, da's ongeveer 125 euro. Even getwijfeld maar het is er nog iets te vroeg voor. De banden slijten wel maar om nou nog 1500km met een band achterop te gaan rijden.... Hopelijk hebben ze ze in Ouagadougou ook.
De Super de Haddad was nog niet eens open. Om half 9 uur pas, echt een ander tempo hier, dus nog effe wachten. Gelukkig zat er tegenover een grote boulanger waar we een een baguette e, rozijnendingen. Bij de Super de Haddad hebben ze echt van alles, vlees, vis, wijn, tefalpannen, kaas, 1 m2 chocola in de koeling.
Wel apart dat er daar gewoon ham en andere varkensproducten verkocht werden. Geen probleem, dat lag lekker tussen de andere vleesjes.
Terug bij de mission gebruik gemaakt van de keuken en een lekker ontbijtje voor onszelf gemaakt. Lekker relaxed. Daarna de motor gepakt en 60 saaie kilometers naar Koure gereden. Eerst een stuk weer door de chaos van de stad. Overal tussendoor geprobeerd te rijden waarbij Irene zich op een bijzonder slechte gedachte betrapte. Op enig moment liep er een jongen van een jaar of 12 op de weg die een kar met ongeveer een kuub aan bananen voorttrok, maar precies daar waar zij voorbij een auto wilde tuffen. "jemig wat loop jij vreselijk in de weg zeg". :-x Slecht hoor.
Giraffen zien kost wat maar dan heb je ook wat. We waren met 2 motoren dus we moesten voor 2 gidsen betalen. De gids durfde wel, ongeveer 20 kilometer achterop zonder crossoutfit, maar wel met een gangetje van 70 km/h op het asfalt en daarna nog een paar kilometer door het zand. Hij had een doek Tuaregstyle om zijn hoofd gebonden, dat was zijn casque.
Ongelofelijk ook dat Erwin met die vent achterop kon rijden. Zonder iets achterop lag ik, Irene, al bijna een paar keer om en ik heb flink wat gevloekt.

Maar wat zijn die beestjes mooi. En je kunt echt dichtbij komen, tot ongeveer 15 meter pas dan rennen ze weg, ook al zo'n prachtig gezicht, alsof het in slowmotion gaat. Er stonden twee groepjes onder de bomen en later hebben we nog een jonkie van een week oud gezien met z'n mamma en verderop stond een mannetje, echt een stuk groter. Er leven er daar 164 volgens de gids, de enige in Westafrika.
Daarna weer de saaie kilometers terug hoewel het landschap wel errug mooi is. Bij een van de banken gestopt die het grootste bord met Guichet Automatique had. Helm af, handschoenen uit, spullen uit de tanktas, motoren nog verplaatst op verzoek van de securite, trap op, waar is die ATM ? Daar in dat hokje ! maar hij is nog niet geinstalleerd. Buh, we komen vannacht wel terug met een rol ductape om de borden af te plakken.

Back at the Mission is Erwin in de weer geweest met de luchtfilters, wat benzine en een opengesneden jerrycan. Dat is het enige nadeel aan de TTs, de luchtfilters zijn onmogelijk uit te knijpen en dus onhandig om in te olieen.

Niamey, nog steeds 4304 km naar huis

Zo we zitten hier erg lekker relaxed in internetruimte van de Mission, waar alles goed werkt dus we hebben jullie maar even goed verwend met plaatjes (ook Penjari park) en verhaaltjes.