Voor donker in Bobo?

9 april Koudougou
Via de brug over het grote kanaal de stad uit en zo op de piste naar Koudougou. Wat een prachtige route weer. In het begin vol diepe kuilen en weer langs/door tig betonnen bakken. Ergens hebben we een afslag gemist want we reden opeens weer via smalle paadjes waar normaal alleen mensen lopen, fietsen of brommeren. Alle paadjes liepen wel door een woonding heen. Eerst een "hekwerk" in de vorm van een stenen op de grond dan een paadjes door de akker waar nu even niets op staat (da's wel zo fijn bij het keren) dan de compound met hutjes voor de voorraad en hutjes voor de mensen. Toch navraag gedaan en bij het net iets anders uitspreken van de bestemming begrepen ze waar we heen wilden. Aan de achterkant van de compound ging het pad gewoon weer verder.
Onderweg gespot: Afrikaans recordhouder kippen op de brommer vervoeren. Helaas geen schatting kunnen maken.
In koudoudou op een heerlijk terrasje aan de straat colaatjes, sprite fantaatjes gedronken en van alles te koop aangeboden gekregen: pinda's telefoonkaarten, zakdoekjes, kolanoten, hologes, schoenen en zonnebrillen. Alleen hier lopen ze gewoon langs ipv te blijven aandringen, veel fijner dan in Ouaga..
Onder het (wachten op het) eten lekker zitten kijken hoe de bussen op en afgeladen werden. Brommes, wielen, koffers. Geen kippen of geiten dit keer.

Koudougou, 4482 km naar huis


Donderdag 10 april Koudougou-Boromo
Vandaag weer lekker binnendoor begonnen. Om een groot meer heen op een nog best grote weg (met nummer) tot een plaatsje waar de afslag moest zijn. Van daar uit weer kleine paadjes (enkelspoor) gevolgd en ons afgevraagd of je BF anders zou ervaren vanuit een Mercedes bus zoals de Duitser van Wli. ;-)
In een dorpje waar we stopten vanwege de leuke muurschilderingen iedereen een hand gegeven en verteld waar we heen gingen. Een van de dorpelingen ging ons voor op de fiets om het juiste paadje te wijzen. Erg leuk zo.
In Boromo na het inchecken en lunchen nog op olifantenjacht geweest bij een gesloten andere hotel maar niet gevonden. Wel lekker bij de rivier "where elephants often come to drink" gehangen daar.Boromo is ook wel een fijn plaatsje met meer cafetjes op een rij dan waar dan ook waar we tot nu toe waren. 't Zal wel met de busstop te maken hebben. De route Ouaga-Bobo komt hier langs.
Bij het busstation staan de dames zij aan zij om gefrituurde kip en uien, uien uien, uien, uien, uien en uien te verkopen. Brood wordt er ook verkocht, baguetjes per 5 ofzo en de meisjes verkopen sesamkoekjes. Bij een ander meisje hebben we 2 mangos gekocht voor 100 CFA, das 15 eurocent.
We bestellen bij ons relais maar is 1 kip, 1 friet en 1 doperwtjes met een beetje brood erbij en dat is inderdaad genoeg voor ons twee. De lunch, twee rijst met sauce, konden we niet op.

Boromo, 4545 km naar huis


Vrijdag 11 april Boromo-Gaoua
Jeetje het was zelfs zo fris vannacht dat we de fan uitgedaan hebben, 27 graden bij het wakker worden da's lekker !
Ontbijtje, stokbroodjes gekocht bij wijffie aan de overkant die geen wisselgeld had en wegwezen. Asfalt, aangelegd met dank aan de EU, nou daar zijn we blij mee hoor. Een bus die ons tegemoet kwam achter een vrachtwagen zag in elk geval geen enkele aanleiding om niet in te gaan halen. Berm/vluchtstrook maar even opgezocht.
Bij Pa gestopt want het balhoofd van Erwin zit weer eens niet lekker. Met een rare hamer, de steel was van betonijzer (wat anders) en zat niet echt vast aan de hamer... en een soort beitelspijker weer een paar tikken en gaan maar weer Even later stoptie weer.... rijdt nog steeds niet lekker maar dat komt dit keer door een lekke band. Nou we zijn in iets van een dorp, er zijn bomen, we rijden alleen maar asfalt dus een beetje onderbreking kan geen kwaad. Over het net geveegde erfje rijden we naar de schaduw. Een man die de eigenaar zou kunnnen zijn geeft z'n goedkeuring en we gaan op zoek naar hout voor een bok. D'r komen steeds meer mannekes bij en natuurlijk staat op enig moment het hele dorp om ons heen. De kwalijke stekel is snel gevonden en Erwin krijgt veel pomphulp. Er wordt zelfs een andere pomp gehaald en nog een ander heeft het ventielopschoefding. Maar de pomp is niet van dusdanige kwaliteit dat er meer dan 0,6 bar in de band komt. De pomp gaat zelfs stuk, dwz de slang barst met een flinke knal.
Ik word afgeleid door een duitse man die de buurt rondrijdt om scholen te bouwen. Beetje gebabbeld en intussen staat de motor weer op beide wielen. De omstanders getrakteerd op koekjes en niemand geld gegeven want ze gingen uit zichzef helpen en het was ook niet makkelijk te bepalen wie nou wel en niet geholpen had.
Iedereen een handje gegeven en weggezoefd naar het volgende dorp waar ook weer een pomp gehaald werd, die het wel deed.
In Gaoua willen we rare Lobihuisjes bekijken maar dat stellen we uit want het balhoofd, inmiddels omgedoopt tot baalhoofd moet echt goed bekeken worden. De huisjes die we onderweg zagen waren eigenlijk ook niet van dien aard dat we daar echt een hele middag mee kunnen vullen.
Eerst nog even stiekum onze lange onderbroeken en stinksokken uitgewassen, ondanks de waarschuwing op de deur dat lavage strictement interdit is. Onze shirts geven we bij het hotel af, hopelijk krijgen we ze morgenochtend nog terug.
Bok gemaakt van stenen, alles uit mekaar want ik vraag me af of er te dik vet in zit dat plakt of zo. Blijkt dat op een of andere manier de lagerkooi niet bepaald rond te noemen meer is. Heel vreemd maar verklaart wel het rare stuurgedrag. Met een schroevedraaier maak ik em weer wat ronder zodat ie weer normaal rond wil draaien.
Eten, in het dorpje was niet echt wat dus in het hotel maar wat bestellen. Inmiddels was het al iets na 6 uur. Hoe laat wilt u eten? is de (hier logische) vraag nadat we onze keuze hebben doorgegeven. We lusten al wel wat en proberen "over een uurtje". Nee, dat kan ech niet. Er moeten natuurlijk eerst weer boodschappen gedaan worden. Anderhalf zou wel kunnen en inmiddels is die we om. Gelukkig hebben we al bier. Dan is het leven ook goed.
Het eten liet even op zich wachten en het was echt weer veels te veel, wat nu honger lijden in afrika.
2 engelsen bestelden pas toen wij bijna klaar waren, het zou voor hun nog wel even gaan duren dus gaf erwin ze 2 stukken brood en een klodder van onze omos. Ze keken wel verbaasd maar aten het toch lekker op.

Gaoua, 4702 km naar huis


Zaterdag 12 april Gaoua-Bobo
De weg naar Kampti hebben we maar overgeslagen. Op de kaart een dunne streep maar in het echt een asfaltweg. Daar gaan we natuurlijk niet voor omrijden. De weg naar Banfora was wel fijn wasbord dus daar gingen we dan maar direct op.
In Loropemi even gezocht aan de verkeerde kant van het dorp en aan de andere kant uiteindelijk toch de ruines gevonden. Een local wist niet eens dat ze er waren. Volgens de LP allen wat stenen muurtjes maar volgens ons toch wel indrukwekkend. Het geheel was toch wel 50x50 meter en de muren waren 5 a 6 meter hoog. Daarna weer het dorp in gegaan om brood te zoeken en dat was best moeilijk want het was vanaf de straat niet zichtbaar. De police zal wel gedacht hebben.... we zijn er 5 keer langsgereden.
Op zoek naar de beelden van de Gankoningen. Dorp eindelijk gevonden... treffen we weer een geintoxiceerde gidsachtige. Eerst op audientie bij de huidige koning, een ventje van een jaar of 20 met en lange witte jurk aan en een wit mutsje op. Hij zat in de schaduw van een grote boom op een lekkere houten tuinstoel. We moesten vertellen wat voor werk we deden en moesten 1 vd motoren naar hem opsturen. Verder wenst hij ons veel plezier met het bezoek aan zijn dorp en de beelden. Volgens de stinkende gids was het maar een klein stukje naar de beelden. Door de hitte gelopen en geprobeerd uit de gids zijn zone te bljven. Wat een pokke end lopen zeg, met onze motoruitrusting aan.
Tsja en die beelden ..... In elk hokje stond een beeld dat op het vorige leek met een bordje erbij. De gids ging elk hokje in een stofte het bordje af. Elk hokje stonk dus behoorlijk. Hij gebaarde dat Erwin van elke koning een foto moest maken. We wilden natuurlijk niet respectloos doen, dus dan van elk beeld maar een foto. Daarna weer het hele end teruggelopen en we hadden eerder toegezegd dat we ook de andere beelden wilden zien. Daar hadden we na de hitte en al die beelden die op elkaar leken alleen geen zin meer in. We wilden dus betalen en wegwezen. De gids was nu bang dat we niet meer zouden betalen omdat de peage pas gold voor de beelden een end verderop. Erwin gaf de gids een paar honderd francs als cadeau maar kennelijk vond hij dat niet genoeg, waarop hij naar het tickethokje liep en met tickets begon te zwaaien. Maar als we dan 1500 pp neer moeten leggen dan willen we wel een ticketje en dat was een groot probleem want die waren op. Onze gids dacht dat we niet meer wilden betalen en begon een beetje raar te doen. Hoop gedoe met een steeds groter wordende groep kinderen om ons heen. We moesten naar de koning gaan om daar een ticket te halen.
Ja doei weer 100 meter door de hitte, we stonden net lekker in de schaduw. Uiteindelijk weken de kinderen uiteen want de koning kwam eraan, in een witte toyota. Erwin moest vertellen wat de gids allemaal verteld had en we kregen een handgeschreven bonnetje met stempel.
Daarna begonnen ze over de fotokosten die we moesten betalen. Op het bord stond 5000 per dag voor film, maar wat er nog niet op stond was dat het 500 CFA voor de foto kostte, per beeld dan wel te verstaan. Beetje uit m'n slof geschoten tegen de gids en we hoefden opeens helemaal niets meer te betalen van de koning. Nog maar wel even verteld dat we het allemal goed bedoelen en best wat willen betalen maar dat ze de boel niet moeten gaan oplichten en dat hij vooral niet iemand de geen frans kan als hij dronken is de boel moet laten bestieren.
Met zeiknatte jasjes en broeken reden we weg. Pfffft. Een paar kilometer verderop bij een boom broodje tonijn een aanmaakmangolimonade weggewerkt. Wat hadden wij honger.
Daarna wel weer hele mooie paden. Eerste stuk fijne doorgaande weg. Dan wat kleiner en slechter maar wel duidelijk te vinden. Weer op echte weg en vervolgens misschien toch verkeerde rechtdoor weer kleine paadjes. Vandaag vroeg ik me af hoe je zelfs met een kleine 4x4 dit zou doen als zelfs doorgetrokken strepen op de kaart dit soort paadjes blijken te zijn. Motorbikes rule!
We zitten in de mofn en mijn tracklog (van de gps) is vol. Dus Psion uit de tas gehaald en de boel overgezet want we willen natuurlijk wel alle tracklogs terug kunnen zien. Daarbij is het al 4 uur en begin ik em een beetje te knijpen of we voor donker in Bobo kunnen zijn.
Even verderop waren een aantal mannen aan het werk zijn aan een soort kanaaltje of zo. Spreken er 2 gewoon goed Engels. Ook gek. Weg gevraagd en vol goeie moed weer door. De weg bij het dorp linksaf volgen we nog even verkeerd en komen op wat een mooie kampeerplaats zou zijn bij een meer. Maar zo laat is het gelukkig nog niet.
Later zie ik een ezeltje met kar en mevrouw een beetje onhandig op een helling staan, denk dat er misschien wat misgegaan is en een beetje hulp wel welkom zou zijn dus ik stop. Rent mevrouw gelijk weg alsof ik er weetikveelwat aan ga doen. Karretje klapt gelijk om en ezeltje krijgt nog een extra ruk aan z'n hoofd. Vreemd hoor, net voor de beelden vanochtend ook al een ventje dat echt bang wegrende totdat ik m'n crossbril los maakte (handig zo'n quickstrap). "O, leblanc", wat em gelijk deed omkeren om te komen bedelen.
Deze weg komt dan weer bij een grotere weg die opnieuw gebouwd wordt en we rijden dan ook van deviation naar deviation. Best zwaar voor Ireentje en ik ben de hobbels ook zo zat dat ik er maar is goed voor ga staan en draai het gas wat verder open. Da's lekker.
Aan het einde van die lange deviations komen we weer bij het asfalt. En wie staat daar te zwaaien. De duitser van gisteren. Da's ook meer dan toevallig. Hij nodigt ons uit om bij hem te overnachten, hij heeft een tent en een luchtbed voor ons, maar geen sromend water of licht. Dat zegt hij net op tijd want we konden bijna niet weigeren.
Na vandaag snakken we echt naar een douche dus we zeggen tabee en nemen het asfalt naar Bobo.
Na het eten in een restaurant met veel plaatselijke jeugd bij het hotel nog met een fles water en bier op het terras voor onze kamer gezeten en van de paar (20?) regendruppeltjes genoten.

Bobo, 4626 km naar huis