Atlassen verkennen

Zondag 1 juni, Tafraoute-Taroudannt

Ja hoor, het is een uur later. Dat is wel fijn want dan is de schok niet zo groot als we van de boot afkomen. Wel bof dat we dat gisteren toevallig zagen op tv want tot het inchecken van de boot hadden we dat makkelijk niet door kunnen hebben.
Lekker lui pas om half elf (nieuwe tijd) vertrokken. Eerst door de Vallee des Ameln waar alles wel roze lijkt. De huizen, de stenen, de rotsen, de muurtjes die kennelijk iets afscheiden, alleen de weg slingert er grijs doorheen. Daarna een col van 12honderdnogwat meter hoog. Weg was daar nog een beetje smallig, zodat wij maar de berm kozen toen ons een toeristenbus vol witneuzen tegemoet kwam.
Verder overal waar je keek prachtige uitzichten en veel kleine durpjes tegen de flanken van de enorme bergen. En natuurlijk een hoop lekkere bochtjes. De route is weer erg mooi. Alleen het laatste stuk, als we uit de AntiAtlas zijn, is saai. Het laatste stuk witte weg op de kaart is zelfs getransformeerd in een 4baansweg. Als ze nou volgende keer de rode weg ombouwen, dan ontwijken wij hem tenminste.
In Taroudannt eerst even rond de enorm lange stadsmuren gereden ook op zoek naar de beloofde bordjes voor Hotel Saadiens. Bordjes hebben we niet gevonden maar eenmaal in de stad wijst iemand op een fiets ons vriendelijk even de weg. 100 meter later zien we gelijk een heleboel bordjes naar het hotel.
Spullen in onze vrolijk beschilderde kamer gedropt, blik op het zwembad geworpen en toch maar het stadje ingetrokken. Het brood dat we vanochtend gekocht hadden bleek namelijk zo oud dat het zonde was om er tonijn op te smeren dus dan maar uit eten. Bij een tentje waar alleen maar locals zaten te eten neergestreken en gretig gegeten van de tajine die al klaar stond. Jammie. 60 dirham later weer vertrokken, ruim nadat er een buslading Agadirgangers voorbij trok die we even later weer op het grote plein met terrasjes tegenkwamen. Daar zaten wij net te genieten van een bakkie espresso met een taartje als toetje.
De winkels hier, 2op rij, met rijen koelkasten, TVs, fornuizen en ... brommers. Natuurlijk, dat is een logische combinatie. Verder winkeltjes met koffie, winkeltjes met wasmiddel en natuurlijk de telefoonwinkels.
Na het rondneuzen bij het hotel niet het zwembad ingedoken, de naald van Erwins TT weer omhoog gezet want omlaag (de helling af) rijdt ie vervelend. Verder de riempje en rits van de tanktas weer ingewaxt. Da's regelmatig nodig want ritsen houden niet van stof.
We laten de MT21 van Irene achter in het "berghok" in de parking van hotel Saadien. Dat zal eerder instorten dan dat iemand erachter komt dat er naast een hoop zooi en puin ook nog een motorband ligt. Niet echt een waardige plaaats voor een band die na ruim 11000 km nog niet versleten is, maar het zal voor Erwin wel weer lekkerder sturen, een paar kg minder achterbovenop. Dus mocht iemand ooit in Taroudannt of omgeving nog een 18" achterband nodig hebben...... zoek naar hotel Saadiens en ga naar het hok helemaal linksachterin de openluchtparking.
Erwin schroeft nog het kroonsteentje tussen de vanmiddag nieuw aangeschafte aanstekerplug en de stekker voor aan de TT. Ben benieuwd of de telefoon weer laden wil. In ieder geval wel geleerd dat je ofwel een fatsoenlijke soldeerbout en tin van huis mee moet nemen, of kroonsteentjes gebruiken.
Het kopen daarvan was ook wel grappig. Wij proberen met handjes en vage woorden uit te leggen wat we bedoelen want kroonsteentje op z'n Frans, geen idee. Uiteindelijk gevonden in de glazen toonbank en we vragen natuurlijk hoe dat nou heet voor de volgende keer. Weet ie het ook niet meer! Even later komt ie met het woord "diod" of zo. Leek wat op diode maar dat is een heel ander ding.
Inmiddels is het allang weer etenstijd, bijna 8 uur. We zijn toch wel een beetje in de war door de klokverschuiving. Via de souks vertrouwend op ons ricthinggevoel naar het terras getogen waar we eerder gebak hebben gegeten en daar naar boven gegaan met uitzicht op het plein. Toen er een tafel aan de balustrade vrij kwam snel verkast. Op de terugweg een beetje verdwaald, althans de doorsteek naar het hotel niet meer kunnen vinden door de wirwar van straatjes. De andere weg wisten we nog wel, dus via de hoofdstraten helemaal omgelopen. De beentjes zijn weer goed gebruikt vandaag. In het hotel barst het van de hollanders dus we bonjouren iedereen netjes.

Taroudannt, 2659 km van huis, 12138 km gereden


Maandag 2 juni, Taroudannt-Marrakech

Vandaag staat de Tizi 'n Test op het programma, een mooie bergpas naar Marrakech met gigantische uitzichten. Na Asni belooft onze Marokkogids ons een afslag naar Lalla Takerkoust over een piste.
Eerst nog een stukje door het dal, rechts zien we vaag de Anti-Atlas, links net zo vaag de Hoge Atlas. De weg draait naar het noorden en de bergen worden steeds beter zichtbaar voor ons. De kleurtjes komen al weer tevoorschijn. Ik (Erwinneke) zie iets waarvoor ik echt even terug moet. Een bord "120km bochten", die moet op de foto en komt gelijk binnen op 1. Spanje schuift door naar 2 met - ik dacht - 35km.
We rijden de bergen in en wat zijn ze weer mooi. De bochtjes zijn ook erg leuk maar niet zo breed en soms kun je tegenliggers niet vantevoren zien.
V1anaf een restaurantje vlak bij de hoogste pas, waar we koekjes bij de espresso krijgen is het uitzicht ook al weer geweldig. De cola die Erwin bestelt is goed koud, na het openen bevriest de inhoud zelfs.
Aan de andere kant van de pas komen we langs de Tin Mal moskeee waar we even in wilen. Een van de twee moskeen in Marokko waar nietmusselmannen en -vrouwen in mogen. Komt omdat het een monument is, en dat is het ook echt. Wat een gaaf gebouw. Het heeft geen dak meer want het is al een paar eeuwen oud maar juist daardoor krijgt de symmetrie een prachtig contrast met de blauwe lucht. Er huist ook een uil in de balken en ik grap tegen de gardien dat het wel een moskee-uil moet zijn en geen kerkuil. Het is geen grote witte uil, dus HPfans hoeven er niet voor naar Marokko te komen. De bussen met Agadirexcursiegagers lijken hier overigens niet eens te stoppen. Maar beter want dat kortebroeken gedoe hoort hier natuurlijk helemaal niet.
We tanken in Asni en de afslag naar Lalla Takerkoust (wat klink dat toch grappig) staat ook weer op de topokaart in de gps. We rijden daar over een vlakte, maar het pad is gewoon een asfaltweg geworden. De topokaart laat zien dat we nog een klein stukje kunnen afsteken over een onverhard pad. Die kans laten we niet liggen, het paadje wordt wel erg smal en gaat dwars door een dorpje. De ezeltjes zijn duidelijk niet aan motoren gewend en schrikken zich rot als we langsrijden.
Bij een splitsing ga ik rechts want links is het spoor overgroeid. Fout, gelijk erna komen we op een smal stenig stuk waar iemand met een ezel staat te wijzen naar het andere pad. Ik draai eerst Irene d'r motor en dan de mijne. Toch nog een beetje "trialen". (wel 5 punten, tsja)
Bij de afdaling zien we het meer Takerkoust al liggen en we komen eindelijk weer eens een clubje motoren tegen. Vrolijk zwaaiend rijden ze ons tegenoet.. Mooie plek om nog even een drankje te doen. Wat een andere plek dan de afgelopen tijd. De muziek staat op een Ghana niveau (hard en vervormd) en er scheuren wat jetskis over het water, het geheel heeft wat "Spaanse costa vakantieoord" achtigs. Twijfels die we hadden om hier nog een nachtje te slapen zijn snel verdwenen en we rijden het laatste stukje naar Marrakech. Twee vlaamse dames hangen er ook rond en weten nog wel een motorzaak in Marrakech waar we aan banden kunnen komen. Da's mooi.
Ruim 10 kilometer voor de stad dienen allerlei bouwprojecten voor gigantische golfresorts, countryclubs en zwembadparadijzen zich aan. Jemig wat is het hier aan het veranderen. De stad zelf staat in groot detail op de topokaart, dat is fijn en de camping is dan ook snel gevonden. Daar trekken we in een leuke "tent", deels stenen muurtjes, douche/toilet en een echt bed maar wel een end buiten de stad.
In Marrakech is het aanzienlijk warmer dan tot nu toe in Marokko dus we nemen lekker even een duik in het zwembad.
's Avonds gaan we in de stad eten, met z'n 2en op een (1) motor door het verkeer is best spannend. Daarna is het lekker happen op een terras met uitzicht op het grote plein.

Marrakech, 2501 km van huis, 12428 km gereden


Dinsdag 3 juni, Marrakech

Bij een echt reisburo kaartjes gescoord voor de boot naar Sete in la douce France, helaas van Tanger ipv Nador maar dat is dan wel met een fijne 2persoonshut. De 16e worden we om 15:00 uur aan de haven verwacht. Prettig idee dat dat geregeld is, er waren ook niet meer zoveel hutten over. We hebben namelijk besloten Spanje over te slaan mede in verband met de scheuren in "iemands" velg. De deuken aan een kant van het wiel zijn overigens miraculeus verdwenen. de velg is daar weer recht, maar de scheur zit er nog.
Verder de hele dag naar voorbanden gezocht, na veel zoeken en verwezen worden naar de volgende uiteindelijk gevonden maar 120 euro voor een 3.00-21 Dunlop allroadband, nee dank je. Wel een leuke manier om door de stad te rijden, ruim 50 kilometers door Marrakech. Zo reden we richting Palais Royal gestuurd maar stuitten op een "verboden voor alle verkeer" bord. Hmmm, da's vervelend, maar alle andere brommers en zelfs een auto reden er ook, dus wij ook, sans gene! Ook het adresje van de vlaamse dames in onvindbaaar.
Eind van de middag heeft Erwin op de camping nog petanque gespeeld met de Franse "dikbuiken". Haha dat zag er grappig uit, allemaal in zwembroek en dan eentje met een aanzienllijk dunnere buik, een zonnebril en een kort koppie. Erwins medespeler kon erg goed ketsen dus ze wonnen 2 partijtjes. Het partijtje daarna mocht ik ook meedoen dus dat verloren we samen al snel.
We hadden nog niet gedoucht na het zwemmen dus dat moest nog even voor het slapen gaan. Zat er me daar toch een schorpioen in de badkamer. Snel de douche erop en gelukkig konden we 'm door het doucheputje spoelen. Wat een beest, toch zeker 1 cm lang.


Woensdag 4 juni, Marrakech-Telouet

We worden wakker met een nieuw record, het is vannacht 17,9 graden geweest op het nachtkastje. We missen er nog 0,8 voor een volle 30 graden verschil met de 47,1 graden op de weg naar Timbouctou.
Weghanogniet naar huis! We keren nog even om en gaan toch nog weer een stukje (19km) verder van huis weg. Op naar de zandduinen. De route via de Tizi 'n Tichka zit weer vol bochtjes en mooie uitzichten. Gelukkig is er maar weinig verkeer en de weg is iets breder dan de Tizi 'n Test. Met uitzicht op de bizar gekleurde en gevormde bergen en valleien van de Hoge Atlas eten we ons bammetje met vis. Vanaf de afslag richting Telouet wordt de weg slechter en smaller, alvast een voorproefje voor morgen?
Het hotel van Achmed in Telouet is erg mooi en pas nieuw. Mooi plekje om de rest van de dag te blijven en de Kasba van de Pasha te bezoeken. Irene heeft al gehoord dat de pas morgen erg mooi is en nog steeds piste. Dat wordt leuk! Terwijl we de spullen uitpakken komt een ander nederlands stel binnen die denken dat het hun kamer is. Nou mooi niet, wij waren eerst, haha. Ze kijken een beetje teleurgesteld en later snappen we waarom, wij hebben lekker de mooiste kamer van allemaal, lekker puh !
We krijgen na het uitpakken nog een gigantische schaal heerlijke tomatensalade voorgeschoteld die we ondanks onze lunch op de berg helemaal opeten evenals de stukken watermeloen als toetje en al snel worden we ook benaderd door gids Mhamed, want op jezelf de kashba bezoeken blijkt niet meer te kunnen. Dat begrijpen we ook als we daar rondlopen. Het is een samenraapsel van 3 eeuwen gebouw en alles staat op instorten en eigenlijk zijn alleen de hoofdzalen van het gebouw uit de vorige eeuw nog intact. Die zijn dan ook erg mooi, rijk versierde houten plafonds en deuren, mozaiek op alle muren met daarboven gebeeldhouwd pleisterwerk. Volgens de gids zijn er 3 jaar lang 300 man mee bezig geweest.
Na het bezoek aan de kasba staat het groepje motorrijders dat we eergisteren bij Lalla Takerkoust zagen bij het hotel staan. 2 XT660R, een DRZ400 en 3 vreemde XR achtige Honda's. Twee 250cc Tornado's en een 400cc Falcon. Ze komen uit Marrakech en rijden een tourtje van 3 dagen. Hun bagage komt iets later met de auto aan. Een van hun is de eigenaar van motorverhuur oc2roues waar we in Marrakech nog tevergeefs naar gezocht hebben voor bandeninfo. Toeval bestaat niet !
We zitten nog even lekker in het zonnetje voor onze kamer tot het te koud wordt door de wind. We zetten het zitten voort in de grote kamer beneden met bankjes, krukjes en gedekte tafels op kniehoogte. Daar hangen en lezen we een beetje tot het voorgerecht: weer een grote bak tomatensalade net als vanmiddag. We eten em dit keer bijna leeg. Daarna een lekkere grote tajine voor z'n 2en en meloen na. Erg lekker allemaal en we voelen ons helemaal gezond met al dat verse voer.

Telouet, 2520 km van huis, 12625 km gereden


Donderdag 5 juni, Telouet-Agdz

We starten vandaag met een mooie pas en langs een dal wat voor een groot deel nog niet geasfalteerd is en ook echt niet te doen met een normale auto (voor locals wel met een zwaar beladen peugeot pickup natuurlijk). Aan het eind zitten zelfs een erg steil stukje, waar we in z'n 1 naar beneden rollen met het gas dicht en de rem er een beetje (veel voor de een) bij.
Daarna rijden we langs bij Peter van Bikershome in Ourzazate, we hopen dat hij nog betere voorbanden heeft liggen voor Europese prijzen maar dat valt tegen. Ook het beetje filterolie dat ie nog heeft maken we maar niet op, het is gewoon erg lastig om aan spullen te komen hier en alles moet uit Casablanca komen. De 120 euro voor de voorband in Marrakech vindt ie zelfs een goeie prijs. Hij biedt nog aan om Topo Marroko in m'n GPS te zetten maar dat hoeft niet want die zit er al in. Bikershome blijkt er ook op te staan, maar dat zie ik pas nadat Peter dat zegt en ik ver genoeg inzoom. Grappig hoor.
We doen nog een toer door het bikershome, mooi plekkie hoor, en gaan verder naar Agdz. We krijgen nog een mooie pas met superstrak asfalt en toch weer andere rotsen. Daar staat iemand langs de kant met een lege fles te gebaren dat ie wat wil drinken. Nou, ik vind dat dat wel kan maar Irene was het er niet zo mee eens. Nou vooruit, we tappen wat water uit een camelbak in z'n fles hij neemt een paar slokken en begint vervolgens of ie een lift mag. Nee dus. De rest van het water gooit ie weg, de lul. We lezen later in de gids dat op deze route veel lifters alleen maar liften om je iets te verkopen onderweg. Daar zal deze ook wel bij horen.
De Kasbah waar we konden slapen is een tegenvaller, ze zijn er druk aan het verbouwen en het in de gids beloofde zwembad is te vies om in te duiken. We gaan maar naar hotel met zwembad. Dat is flink duurder geworden maar we krijgen de prijs omlaag van 300 naar 250 Dh. Vooruit dan maar, het is een beetje vergane glorie allemaal maar het zwembad is lekker.
Bij het restaurant komt alles wat we bestellen eerst "langs". Dwz van de winkel naar binnen en vervolgens wordt het ons geserveerd. Bij de poms (appeldrank), het water en de eieren ging dat zo. Na het eten krijgen we thee "van het huis" en de ober schuift er gezellig bij aan. Hij vertelt dat de echte woestijnthee zonder munt is en theedrinken niet zo zeer om de thee gaat maar om het ouwehoeren wat hij erg goed kan.

Agdz, 2560 km van huis, 12778 km gereden


Vrijdag 6 juni, Agdz-Marrakech

We komen om 8 uur beneden en er is helemaal niemand (wakker dan). Net als ik de man die in het restaurant op de bank ligt te slapen wakker wil maken komen er 2 mannen de trap aflopen die ons ontbijt gaan verzorgen. Lekker vers brood buiten in de schaduw bij het zwembad.
We hebben geen zin meer in de extra warmte hier en we gaan maar weer terug naar het noorden, net over de bergen. De bergpas is de andere kant op ook mooi en het middelste stukje was nieuw want we gaan niet weer via Telouet.
De camping heeft gelukkig nog plek, het is tenslotte weekend dus je weet maar nooit. Eerst een plons in het zwembad en later de stad in voor eten en olie.
We eten weer op dezelfde plek en zitten dit keer eerste rang om naar het plein te kijken. Op de terugweg nog langs de super om nieuwe voorraad en een flesje wijn. Dat laatste gaat niet meer want de alcohol afdeling sluit om 8 uur. Bummer.
Dan maar op de camping een flesje kopen. Het restaurant is helemaal leeg en donker. Ik (Erwin) probeer het bij de receptie. Daar zit een Marrokaan die minder Frans spreekt dan ik. Eerst probeert ie wat sleutels die niet passen en vervolgens vraagt hij of ik dan een klein flesje wil en wijst naar het mineraalwater. Hij had dus alleen grand bouteille begrepen en het stukje "vin" niet. Met wat kurketrekker gebaren maak ik toch duidelijk wat ik wil maar hij kan er helaas niet bij komen. Dan maar water. Weer bummer.

Marrakech, 2501 km van huis, 13056 km gereden

Zaterdag 7 juni, Marrakech

Vandaag een echt kampeerontbijt, eerst naar de super op 2 brommers zodat ze gelijk lekker warm zijn. We tappen de olie af en maken thee. Eten lekker croissantjes en broodjes met ham, smeerkaas en jam.
Nog een lekkere zelfgemaakte koffie en dan verder met de motoren. De gisteren gekochte olie er in en de luchtfilters schoongemaakt.
De dag is al een eind gevorderd en de rest besteden we aan- en in het zwembad. Het beetje was dat we hebben laten we lekker doen in de machine hier en het is al aardig eind van de middag als ik bij het zwembad dit verhaaltje zit samen te stellen uit alle dagboekjes.
Na een pizzaatje op een terras uitkijkend over het grote mplein zijn we dan eindelijk weer ens een internetcafe ingedoken. De krapste tot nu toe, we passen echt amper achter en onder de tafeltjes, RSI guaranteed !
Erg blij dat we naar een echt reisburo gegaan zijn. We hebben nameijk een mailtje gekregen dat Erwijn z'n visacard daar nog ligt...... oeps. Morgenochtend maar effe langswippen. Maar goed dat we geen zin hadden in de hitte.