kilometersvreten
Door: We
Blijf op de hoogte en volg Erwin & Irene
19 April 2008 | Burkina Faso, Ouahigouya
Woensdag 16 april Banfora-Solenzo
We rijden een hele mooie route langs Sindou peaks en verder door de bergen. Bordjes gezien met 9km slingers en een fijne onverharde ondergrond.
Op de markt tomaatjes en mango's gekocht. Erwin staat af te rekenen en een van de dames loopt op Irene af die d'r helm nog op heeft. Met haar handen onder haar borsten, of wat daarvan over is, kijkt ze onderzoekend en vraagt schuddend "madame" en giert van het lachen als ze oui oui hoort.
Lunch gemaakt van stokbrood, tomaat, komkommer en mayo en dat bij een (erg klein) zijtakje van de zwarte volta - door e plaatselijke bevolking ook wel het riool genoemd - opgedronken. Ondanks de rare lucht prachtige vogeltjes gespot.
Na de lunch rijden we ineens nog een stuk in de regen! Dat is wel het laatste wat we verwachten. Gelukkig zit er nog genoeg profiel op de banden ;-) We ritsen de paneeltjes in de jassen maar weer eventjes dicht.
Dedougou is uiteindelijk te ver, dat wisten we ook al wel. Volgens de RKH kaart zou er een hotel moeten zijn in Koundougou maar dat is niet zo. 't Is ook een plaatsje van niks en we dendendendenderen nog even 80 kilometer via de wasbordweg door naar Solenzo. Een grotere plaats waar ook een hotel zou moeten zijn.
Daar tanken we eerst en alle tankdames met sterke armen van het handmatig pompen willen op de foto. We vragen aan het (donkere uiteraard) meisje met Lonsdale Tshirt (de reden van het fototoestel te voorschijn halen) waar we kunnen slapen. Ze stuurt ons naar Sofitex en we rijden de weg in die ze aanwees. Aan het eind van het dorp maar weer even vragen bij de portier van een grote katoenfabriek. Dat was dus Sofitex en we konden daar eventueel best slapen maar de Mission Catholique was misschien een betere optie volgens de portier.
Bij de Mission zijn we weer welkom en nadat we eerst 2 eenpersoonskamers krijgen aangeboden trekken we in de grote kamer met 2 bedden. De waterpomp is voor de deur dus we gaan flink met onze steripen aan de slag. 8 liter goddelijk koel vers wijwater !
Riz met sauce pinda gegeten en een tentje gemaakt met de klamboe en de twee matrassen op de grond en tot 23 uur lekker onder de fan gelegen. Daarna ging de stroom uit. Tsja, het is woensdag.....
Solenzo, 4513 km naar huis
Donderdag 17 april Solenzo-Dedougou
Vandaag rijden we naar Ouahigouya (spreek uit als waagiejaaa), een flinke etappe van ruim 200 kilometer.
In Dedougou gaan we bij de grote rotonde genaamd Place Boni Nazi (helaas geen foto) 5/6 om en komen op een weggetje van mindere kwaliteit. Erwin vraagt voorzichtig of het gaat lukken, dit nog 30 kilometer. Ach, het zal straks wel beter worden krijgt hij als antwoord. Het wordt ook eventjes beter maar daarna.... "Geen brug te ver", maar er was geen brug en we waren al ver.
We ploegen door akkers en manoevreren door stekelbosjes, over paadjes waar normaal alleen koeien en geitjes lopen en zo nu en dan een fietser. Jammer hoor. Zoveel lopen zoeken en dan terug moeten en in Dedougou moeten blijven. Irene d'r pols deed er ook nog pijn van om het nog minder vrolijk te maken.
De restaurantmeneer wist later te vertellen dat de brug er niet was en dat er vanwege de oogsttijd nu zoveel paadjes lopen dat de echte weg onvindbaar is. Hadden we dat eerder geweten....
's Avonds slapen we met de deur open, jawel, in het gevaarlijke maar vooral hete Burkina Faso.
Dedougou, 4473 km naar huis
Vrijdag 18 april Dedougou-Ouahigouya
Voor het onbijt gaan we niet eens vragen bij het hotel. Dat is namelijk behoorlijk vergane gore glorie. Gisteravond was er al geen water om te douchen en konden we ook niks te drinken krijgen. Effe snel naar het dorp dus, op de motor want het hotel ligt er een behoorlijk end vandaan.
Vreemd genoeg heeft de nachtwaker wel de motoren schoongemaakt. Althans de achterwielen, want de voorwielen kon hij niet doen omdat ze aan mekaar op slot staan, zo legt hij uit. Slot eraf gehaald en de man een paar centjes gegeven. Het lukt mij, Irene, net om zonder achteruit te steken de motor naar het hek te sturen, gas erop, voeten op de steppies en.... baf, daar lig ik. Helemaal vergeten om het stuurslot eraf te halen. De toegesnelde werknemers van het hotel halen snel de motor van me af. Schade: licht verbogen rempedaal en een licht gekneusd ego.
Na het onbijt ondernemen we een tweede poging om in Ouahigouya te komen. Dit keer nemen we de kleine weg rechts van de grote en dat pakt beter uit. Een stuk of wat wegen verderop lijkt het ineens weer in paadjes uit te lopen en zelfs een stekelbosje ontbreekt niet maar het pad blijft breed en vrijwel recht op het doel afgaan. Alleen de wit rode wegmarkeringpaaltjes zijn al een paar km niet langs gekomen.
Die staan even verderop met z'n allen vrolijk bij elkaar in een kluitje naast de weg. Kennelijk wist de paaltjesplaatser ook niet welk pad de echte weg is. Een paaltjesplaatje waard.
Het laatste stuk pakken we de doorgaande weg om op tijd te zijn om nog even de Malinese ambassade te mailen. We willen graag een gps op laten sturen omdat de EtrexGPS alsnog stuk is gegaan (neenee, dat had niks met het kundige soldeerwerk te maken) en misschien is het handig dat daarheen te laten doen.
Ouahigouya, 4336 km naar huis
We rijden een hele mooie route langs Sindou peaks en verder door de bergen. Bordjes gezien met 9km slingers en een fijne onverharde ondergrond.
Op de markt tomaatjes en mango's gekocht. Erwin staat af te rekenen en een van de dames loopt op Irene af die d'r helm nog op heeft. Met haar handen onder haar borsten, of wat daarvan over is, kijkt ze onderzoekend en vraagt schuddend "madame" en giert van het lachen als ze oui oui hoort.
Lunch gemaakt van stokbrood, tomaat, komkommer en mayo en dat bij een (erg klein) zijtakje van de zwarte volta - door e plaatselijke bevolking ook wel het riool genoemd - opgedronken. Ondanks de rare lucht prachtige vogeltjes gespot.
Na de lunch rijden we ineens nog een stuk in de regen! Dat is wel het laatste wat we verwachten. Gelukkig zit er nog genoeg profiel op de banden ;-) We ritsen de paneeltjes in de jassen maar weer eventjes dicht.
Dedougou is uiteindelijk te ver, dat wisten we ook al wel. Volgens de RKH kaart zou er een hotel moeten zijn in Koundougou maar dat is niet zo. 't Is ook een plaatsje van niks en we dendendendenderen nog even 80 kilometer via de wasbordweg door naar Solenzo. Een grotere plaats waar ook een hotel zou moeten zijn.
Daar tanken we eerst en alle tankdames met sterke armen van het handmatig pompen willen op de foto. We vragen aan het (donkere uiteraard) meisje met Lonsdale Tshirt (de reden van het fototoestel te voorschijn halen) waar we kunnen slapen. Ze stuurt ons naar Sofitex en we rijden de weg in die ze aanwees. Aan het eind van het dorp maar weer even vragen bij de portier van een grote katoenfabriek. Dat was dus Sofitex en we konden daar eventueel best slapen maar de Mission Catholique was misschien een betere optie volgens de portier.
Bij de Mission zijn we weer welkom en nadat we eerst 2 eenpersoonskamers krijgen aangeboden trekken we in de grote kamer met 2 bedden. De waterpomp is voor de deur dus we gaan flink met onze steripen aan de slag. 8 liter goddelijk koel vers wijwater !
Riz met sauce pinda gegeten en een tentje gemaakt met de klamboe en de twee matrassen op de grond en tot 23 uur lekker onder de fan gelegen. Daarna ging de stroom uit. Tsja, het is woensdag.....
Solenzo, 4513 km naar huis
Donderdag 17 april Solenzo-Dedougou
Vandaag rijden we naar Ouahigouya (spreek uit als waagiejaaa), een flinke etappe van ruim 200 kilometer.
In Dedougou gaan we bij de grote rotonde genaamd Place Boni Nazi (helaas geen foto) 5/6 om en komen op een weggetje van mindere kwaliteit. Erwin vraagt voorzichtig of het gaat lukken, dit nog 30 kilometer. Ach, het zal straks wel beter worden krijgt hij als antwoord. Het wordt ook eventjes beter maar daarna.... "Geen brug te ver", maar er was geen brug en we waren al ver.
We ploegen door akkers en manoevreren door stekelbosjes, over paadjes waar normaal alleen koeien en geitjes lopen en zo nu en dan een fietser. Jammer hoor. Zoveel lopen zoeken en dan terug moeten en in Dedougou moeten blijven. Irene d'r pols deed er ook nog pijn van om het nog minder vrolijk te maken.
De restaurantmeneer wist later te vertellen dat de brug er niet was en dat er vanwege de oogsttijd nu zoveel paadjes lopen dat de echte weg onvindbaar is. Hadden we dat eerder geweten....
's Avonds slapen we met de deur open, jawel, in het gevaarlijke maar vooral hete Burkina Faso.
Dedougou, 4473 km naar huis
Vrijdag 18 april Dedougou-Ouahigouya
Voor het onbijt gaan we niet eens vragen bij het hotel. Dat is namelijk behoorlijk vergane gore glorie. Gisteravond was er al geen water om te douchen en konden we ook niks te drinken krijgen. Effe snel naar het dorp dus, op de motor want het hotel ligt er een behoorlijk end vandaan.
Vreemd genoeg heeft de nachtwaker wel de motoren schoongemaakt. Althans de achterwielen, want de voorwielen kon hij niet doen omdat ze aan mekaar op slot staan, zo legt hij uit. Slot eraf gehaald en de man een paar centjes gegeven. Het lukt mij, Irene, net om zonder achteruit te steken de motor naar het hek te sturen, gas erop, voeten op de steppies en.... baf, daar lig ik. Helemaal vergeten om het stuurslot eraf te halen. De toegesnelde werknemers van het hotel halen snel de motor van me af. Schade: licht verbogen rempedaal en een licht gekneusd ego.
Na het onbijt ondernemen we een tweede poging om in Ouahigouya te komen. Dit keer nemen we de kleine weg rechts van de grote en dat pakt beter uit. Een stuk of wat wegen verderop lijkt het ineens weer in paadjes uit te lopen en zelfs een stekelbosje ontbreekt niet maar het pad blijft breed en vrijwel recht op het doel afgaan. Alleen de wit rode wegmarkeringpaaltjes zijn al een paar km niet langs gekomen.
Die staan even verderop met z'n allen vrolijk bij elkaar in een kluitje naast de weg. Kennelijk wist de paaltjesplaatser ook niet welk pad de echte weg is. Een paaltjesplaatje waard.
Het laatste stuk pakken we de doorgaande weg om op tijd te zijn om nog even de Malinese ambassade te mailen. We willen graag een gps op laten sturen omdat de EtrexGPS alsnog stuk is gegaan (neenee, dat had niks met het kundige soldeerwerk te maken) en misschien is het handig dat daarheen te laten doen.
Ouahigouya, 4336 km naar huis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
