Laatste stukkie Benin

Vanuit Tanguieta moesten we nog een stukje terug over dezelfde mooie slingerasfaltweg door de bergen om vervolgens af te slaan een kleine onverharde weg (een rustige dus geen wasbordjes) in te slaan. Weer een mooie omgeving om doorheen te rijden met als bijzonderheid een soort megakiezel die als 1 gladde steen uit de grond stak achter een dorpje. Helaas geen foto van gemaakt.
Vanuit Banikoara rijden we de laatste 70 km nog maar door naar Kandi. Daar is een fijn hotel met een goeie keuken (ja, we raken inmiddels verwend) De laatste 20-25 kilometer racen we over gloedjenieuw asfalt.

In de auberge in Kandi hebben we 4 belgen ontmoet die vanuit het Zuiden naar Niamey reizen. Lydia en Olivier, de 2 volwassenen met de 2 kinderen Margot en Matthias. Ze hebben al allerlei soorten vervoer gehad, taxi's die afspraken niet nakomen, bussen die opeens niet rijden en met z'n veelstevelen in een ouwe peugeot. Stoer hoor, dan hebben wij het maar luxe.

Irenes oude tuaregtanktas ligt op sterven, althans de rits. Hij wil gewoon niet meer. Eerste stukkie maar aan mekaar genaaid want zelfs met zeep wil het niet meer in mekaar.

Na een erg simpel maar veels te duur ontbijt hebben we de Belgen "tot straks" gezegd, want we blijken in hetzelfde hotel te willen gaan slapen.

Onderweg nog gezocht naar olifanten, die veelvuldig en in grote hoeveelheden dichtbij de grote weg zouden rondlopen en zelfs nog een stukje de savanneweg ingereden maar helaas niets gezien.

Om een uur of half 1 al in het hotel aangekomen en de tweedagelijkse was gedaan. Daarna het plaatsje in, dat was een beetje te vlug misschien, zo op het heetst van de dag. We hebben er in ieder geval weer een ananas gescoord en een kaartje naar opa op de post gedaan.
Gelukkig werd Erwin even tussendoor geholpen in het post/western union kantoor. Er stond een rij van wel 10 mensen en dat geld halen daar gaat niet zo heel snel.
En we hebben al het douane en policekantoor gespot voor de stempeltjes morgen.

Eind van de middag een beetje olie in de motoren gemikt en benzine natuurlijk. Het gebroken dashboardje van Irene met een tie wrap vastgezet en samen met de Belgen gegeten.
Intussen zien we op de tv nog wat over GeertW met z'n film. Bedankt hoor lul, als iemand er naar vraagt zijn we ook Belgen.

Later die avond voert Erwin nog een laarsoperatie uit want z'n grote tenen zijn elke keer ofwel helemaal doof of doen erg veel zeer.

Malanville, 4304 km naar huis