Klimmen en klooien

In het plaatsje Axmouth hadden we een rustdag na een korte etappe. Dat was wel een etappe met een hele steile klim, waar we een flink stuk van hebben moeten lopen. In Nederland was het toen tegen de dertig graden, maar hier dus ook. Je fiets de berg opzeulen of op het lichtste verzet opfietsen is dus best een pittige klus. De panorama's en het afdalen maken gelukkig steeds heel veel goed.

Een dag eerder vanuit Weymouth probeerden we zo'n enorme klim te omzeilen, maar of dat nou echt een betere route opleverde? Eerst een mooi stuk langs de kust in plaats van een 12-15% klim, maar de laatste paar honderd meter veranderde het mooie gravelpad in een diepe grindbak, waar we onze fietsen alleen doorheen kregen door ze aan de zadelpen zoveel mogelijk op te tillen. De stranden hier zijn meestal van grind in plaats van zand en hier was het grind dus landinwaarts getrokken. Gelukkig maar, anders hadden onze schoenen vol zand gezeten.[e-1f604] De volgende uitdaging na die grindbak was een zogenaamde public bridleway, daar mag je ook fietsen. Public footpaths dan weer niet en dat zie je dan meestal ook aan de hekjes waar je je fiets niet doorheen krijgt. De boer keek niet gek op toen we langs fietsten, dus geen signaal dat het een lastig pad zou worden. Maar dat werd het wel. Gelukkig daalden we af dus we hoefden alleen maar onze wielen in de smalle geul zien te houden en de braamstruiken en brandnetels te ontwijken. Wat een opluchting toen we na een kilometer worstelen het volgende erf op liepen en even later de weg weer op fietsten. Nog 10 km tot de camping en we hoefden alleen nog even boodschappen te doen in het plaatsje over de volgende berg. Weggetje zag er prima uit en een meneer zei dat het te voet in elk geval wel kon. Stuk verderop zat het hek op slot dus moesten we een klein paadje in. We zagen hoefafdrukken dus dan moest het ons ook lukken, het was maar 600 meter. Volgende keer toch maar een machete mee en een graafmachine om te pad wat breder te maken. Oh en een blowtorch om de brandnetels en braamstruiken met de grond gelijk te maken. Na dat pad kwamen we via een weiland met koeien en hun diepe pootafdrukken, waar wij onze enkels bijna in braken, eindelijk bij het verlossende hek dat gelukkig niet op slot zat. Snel boodschappen gedaan en de camping gebeld die ons nog een plekje beloofde en twee koude drankjes.

Vandaar dat we tijdens de etappe naar Axmouth maar netjes de route gevolgd hebben en de klim zijn aangegaan.

Aan de andere kant van de riviermonding van de Ax ligt Seaton waar nog een oud trammetje zou rijden. Op onze vrije dag hebben we daarvoor een onbeperkt ticket gekocht en zijn we op 4 van de 5 stations uitgestapt en van tram gewisseld. Een heerlijk lui dagje uit!

En op de boulevard natuurlijk een ijsje gegeten, deze keer met een flake, een staafje brosse chocola.

In deze omstreken vliegen de love, my darlings, lovelies etc. je echt om de oren. Heel grappig om door een volstrekt onbekende zo aangesproken te worden.

Vanuit Axmouth volgden we weer netjes de kanaalroute wetende dat er na Sidmouth weer een fikse klim in zou zitten naar Peak Hill. 20% gaf het bordje aan en zo voelde het ook. Het uitzicht boven was gelukkig prachtig. Richting Exmouth kwamen we weer een een oud spoortraject terecht. Dat fietst zoooo heerlijk. Meestal onverhard, veel bomen en maar lichte stijging of daling. In Exeter hadden een hotel geboekt om 's middags nog even de stad te bekijken maar we kwamen zo laat aan dat dat er niet meer van kwam. Kwam door mij, ik kwam echt niet meer vooruit die laatste kilometers. Gelukkig was het heerlijk terraszitten in het oude havengebied. We waren niet de enigen en het restaurant waar we neerstreken had net besloten dat er alleen nog kon worden gegeten als je al gereserveerd had. Jammer want de pizza's zagen er echt heel erg lekker uit!Biertje opgedronken en ergens anders uiteindelijk een pizzaatje gegeten. Smaakte toch ook wel lekker. 's Avonds maakten we toch nog maar een wandeling door de stad, al was het maar om onze hotelkamer waar het zo'n 30 graden was te vermijden.

De rit vanuit Exeter langs de westkant van de gigantische riviermonding was prachtig. Allemaal oude sluisjes, steigertjes, bootjes, slikken, moerassen etc. In Dawlish nog even lekker gepicknickt in het park waar ik opeens werd beroofd. Een meeuw snaaide zomaar het brood uit m'n hand. Was nog een flink stuk maar hij slikte het in z'n geheel door, je zag het gewoon in z'n keel zitten. Erwin heeft em nog even duidelijk gezegd dat dat dus niet mag, gekke beest bleef nog naar em kijken ook, zo ook de andere mensen in het park [e-1f606] Daarna via mooie kleine weggetjes naar de camping in Newton Abbot, waar we 's nachts zowaar een bui op de tent hadden. Zal je altijd zien als je de tent droog in wil pakken voor de overtocht naar Spanje!