De Northdowns

We stonden vooraan maar mochten pas als laatsten de ferry af. Veiligheid voor alles! Wat een hoop vrachtwagens en best nog veel uit Oost- Europa. In de haven uit te komen moesten we de rode streep ophet wegdek volgen. Stoepje op stoepje af, oversteken langs de douane en we waren vrij om te gaan waar we naar willen in de UK. Voor de eerste nacht hadden we maar een hotel geboekt in Folkestone. Het waaide nog steeds hard, het was niet warm en we hadden al wel wat luxe verdiend.

Links fietsen was op zich niet zo moeilijk, maar welke kant moet je eerst kijken als je over wel steken? Blijft lastig. Vooral als je als fietser de ene keer op de stoep moet fietsen en opeens over moet steken om een paar meter verderop toch weer op de rijbaan te moeten tot je toch weer aan de overkant een fietspad ziet. Vooral in de stad heel lastig en we hadden dan ook moeite om gelijk de goede route naar Folkestone te vinden.Ik had er ooit wel eens gefietst maar kon me alleen de sterke afdaling naar de stad van herinneren, dat het eerst nog flink klimmen was had ik kennelijk geblokt. We dachten dat het hotel om de hoek van de boulevard lag maar dat bleek niet te kloppen. Het was wel een soort boulevard maar die lag op een volgende klif. De eerste 200 hoogtemeters van onze reis hadden we dus al op de eerste middag in de UK te pakken. Hotel was lekkker ouderwets met krakende trappen en dik tapijt op de vloer. De fietsen mochten in het restaurant in de kelder en wij gingen lekker uit eten bij de Italiaan.

Dag 2 in de UK voelt een beetje alsof we pas echt aan het avontuur beginnen. We komen langs smalle doorgangen om autos en motoren tegen te houden, maar wij passen ook bijna niet. We rijden de fietsversie van de North Downs way en die blijkt gelijk op te lopen met de Pilgrims Way een mooi asfaltweggetje langs allerlei dorpjes. Ons tentje slaan we op bij een boerencamping. Een enorme wei met aan de rand een paar plekkies. Best een end lopen naar de toiletten en douches maar gelukkig staat er ook een dixi. Boeken kan alleen via internet, want ze hebben gewoon werk te doen op de boerderij.

Het North Downs pad loopt verder vooral via onverharde wegen. Helemaal ons ding dus! Inmiddels is het vrijdag en er zijn duidelijk meer fietsers op weg dan doordeweeks. We komen bij een groot wit kruis op de helling - ter herinnering aan de gevallenen in WWI en WWII - een clubje gravellers tegen die etappes van zo'n 150 km per dag doen. Daar moeten wij niet aan denken! Wel een mooie plek om een bakkie kofie te zetten!

We strijken neer op een camping bij Wrotham waar we twee nachtjes blijven mede vanwege de wasmachine daar! En een dagje via public footpaths wandelen naar het volgende dorp voor boodschappen is ook leuk voor de afwisseling.

Daar zien we de eerste mooie engelse klassiekers bij een benzinestation. Een driewieler Morgan en Jaguar e-type!