08. De lago a lago

De afgelopen dagen waren we in de provincie Los Lagos, de Meren. Een paar keer slapen we in plaatsjes gelegen aan een prachtig glinsterend meer, maar oef, het is inmiddels echt zomer aan het worden, het is goed heet overdag. In het nogal toeristische Pucon vinden we een plekje op een superschaduwrijke camping. Bij het ontbijt is het zelfs nog fris uit de zon, maar fijn genoeg om een paar daagjes te blijven. Een dag om de was te (laten!) doen en een dag om een fietstripje te maken. De meeste toeristen beklimmen hier de vulkaan, maar die ziet er ons te hoog uit. Er zijn een hoop baggerfietsen met allerlei versleten onderdelen te huur, maar die van ons zijn pas een maand oud (maar wel dubbel zo duur). De standaard trip is: over asfalt klimmen naar de watervallen en het meer van Caburga, 25 km verderop en via de onverharde weg weer afdalen. Na een paar kilometer asfalt zijn we het al zat en nemen de afslag naar de piste. Die is pittig en we zijn blij dat we goeie fietsen hebben en dat we de route omgedraaid hebben want hierover afdalen is ook geen pretje. Het klimmen kost alleen wel heel wat zweetdruppels ! Het asfalt op de terugweg zoeft prima naar beneden maar we worden de auto's toch weer zat en Erwin weet voor de laatste kilometers nog een leuk kronkelpaadje te vinden. Op het laatste stuk is er wel heel veel stortafval en helaas zijn de braamstruiken ook wel iets te happig op onze armen en kuiten, maar toch stukken beter dan vrachtwagen die rakelings langsscheren...
Vanuit Pucon vervolgden we onze weg via twee andere meren naar het plaatsje Los Lagos, dat dan weer helemaal niet aan een meer ligt. Even inkopen gedaan en door naar de camping van een Chileense en een Zwitser die de boel daar 20 jaar geleden zijn begonnen. Superstille plek op een klif waar de rivier 40 meter lager in een enorme bocht langs komt. Tegen bedtijd viel het licht uit en was de Zwitser duidelijk onder invloed. Of het een met het ander te maken had weten we niet maar wij zaten met ons lampje lekker bij de tent te genieten en we konden precies zien waar hij nou weer in de weer was in de gebouwtjes aan het schijnsel van z'n zaklamp. Uiteindelijk ging het licht weer aan "Hay Luz !", tijd om te gaan slapen. Hele mooie plek, toch zijn we na een nacht weer vertrokken. Maar goed ook want tijdens het ontbijt kwam er een buslading tieners en nog een paar auto's met begeiding over het grindpad aangestoven. Eindejaarsfeestje van school, wegwezen dus :-). Op naar Valdivia, bierstad van Chile. Nou daar hebben we dus bier gedronken !
Volgende dag aan de kust nog een bezoekje gebracht naar het door slaven met de hand uitgehakte Fort Niebla en toen snel weer richting een camping aan een meer om af te koelen. Lago Ranco is erg mooi maar vooral ook heel koud. Dieper dan onze knietjes hoefden we niet te gaan om af te koelen.
De hitte van de afgelopen dagen liet afgelopen nacht z'n klimatologische keerzijde zien. Tegen bedtijd begon het flink te waaien, tijd om de scheerlijnen eens van haringen te voorzien. Midden in de nacht brak een enorm onweer los. De campingmevrouw was er de volgende ochtend ook nog van onder de indruk. Maar ons tentje stond stevig en we zijn lekker droog gebleven. Het voelde er zelfs zo veilig dat het schattige jonge campingkatje dat steeds ons eten probeerde te pikken de hele nacht in de voortent is blijven liggen.

We hebben de ruta 5 de afgelopen dagen ook helemaal niet gezien. Dat betekende soms wel mooie kleine onverharde slingerende weggetjes, maar als er dan twee auto's voor je rijden dan is het wel heel erg stoffig. Verder is het ook goed oppassen bij bruggen; die zijn vaak nog van hout en meestal zijn er twee rijvlakken voor vierwielers en is de rest voorzien van dwarsbalkjes. Daar moet je dus niet gaan rijden met de motor. Soms is het hele brugdek van houten planken en wipt er eentje op, das ook spannend.
De wat grotere wegen slingeren heerlijk door het landschap en met regelmaat duiken we via twee bijna haakse steile bochten een vallei in en klimmen we er precies hetzelfde weer uit.

Op de route van vandaag denken we dat we de twee fietsers weer zagen die we een paar dagen eerder zo zagen worstelen. Ze hebben het dus gered. Voor iedereen die plannen heeft om hier te gaan fietsen: doe het niet ! Pak, lekker de motor want dat schiet tenminste een beetje op en kom je de berg wel op !
Eind van de dag zijn we geland in het stadje Frutillar. We verheugden ons op veel aardbeien (frutilla is Spaans voor aardbei) maar helaas, geen aardbei gezien, behalve gehaakte exemplaren in de souvenirshop. Het is een eind 19e eeuw door Duitsers gesticht dorp, dus veel houten huizen en duitse aandenkens. We eten dan ook in het restaurant Guten Apetit. Van het beloofde uitzicht op de vier vulkanen aan de andere kant van het blauwglinsterende meer zien we helemaal niks. Het is nog steeds zwaarbewolkt en regenachtig. Wij slapen dan ook lekker in een hostel vannacht.

Lekker veel plaatjes: https://erwindob.smugmug.com/Travel/Zuid-Amerika-2018/08-De-lago-a-lago/