05. Un dia en Aduana
Blijf op de hoogte en volg Erwin & Irene
20 November 2018 | Chili, Valparaíso
05.
Het is maandag de 19e en we zijn 2 weken op reis. We gaan opschrijven wat er allemaal gebeurt vandaag. We zijn namelijk net aangekomen in het douanekantoor van Valparaiso en hopen straks toch eindelijk de twee "blauwe" papiertjes te krijgen waarmee we officieel op weg mogen met onze motoren. We hadden gehoopt die afgelopen zaterdag al te krijgen. We zijn daarvoor speciaal terug naar Viña del Mar gegaan want bij het inpakken van de container zouden wij dus die papieren krijgen. In de metro werden we nog verrast met een uitvoering van Gershwins Summertime door een dame met een dijk van een stem. Er worden hier vaker kunsten vertoond "op straat". Vandeweek in Valparaiso, stond er nog een man in smoking tangoliederen te zingen met allemal zwijmelende vrouwen er omheen.
In Viña op de paddock twee uur gewacht maar helaas geen papieren voor ons. Alle rijders en helpers (32 m/v in totaal) stonden ook te popelen om de boel in te laden en naar het slotfeest te gaan. Pas als de douane geweest is mogen de motoren in de container, maar er waren al een heleboel andere spullen ingeladen. Toen het NLteam eindelijk aan de beurt was werd er doodleuk gezegd dat de spullen in een andere container moesten en die moest nog neergezet worden. Sterk staaltje chileense bureaucratie of wat het dan ook was. Maar vooral veel werk voor niks in de hitte. We zijn maar weg gegaan om niet in de weg te lopen. Later hoorden we dat ze om een uur of 11 pas konden beginnen en om kwart voor twaalf de container op slot ging.
Inmiddels zijn wij van het douanekantoor verhuisd naar een koffietentje omdat we gehoord hebben dat onze contactpersoon Vanessa pas anderhalf uur later hier is. Tomtiedomtiedom.....
Drie uur nadat we bij het douanekantoor aankwamen zijn we met Vanessa, de dame van ISDE en onze Enzo naar een ander douanekantoor geweest en nu zijn we weer terug bij het oude. Op straat verzamelt zich een aardig legertje aan pantservoertuigen en ME-mannetjes. In de haven blijkt gestaakt te worden en kennelijk wordt er wat rottigheid verwacht. Van Vanessa horen we ook dat het schip dat de Nederlandse container zou laden niet naar Valpo is gekomen, maar naar de volgende haven is gegaan. Ze moest dus een ander schip regelen voor de nederlandse container, en dat met die staking ! Ingewikkeld allemaal, dan zijn wij vast een lastig bijverschijnsel.
Volgende fase: 13 km verderop naar de voorhaven om onze motoren uit te laten voeren en daarna weer in te laten voeren. Geen GPS bij ons maar gelukkig vinden we de weg ook zonder. Omdat de douane tot half drie luncht en er dus niks gebeurt, gaan wij ook maar lunchen. Kip met friet in een tentje op een industrieterrein. Hoe romantisch.
Even na half drie meldden we ons op het kantoortje waar Vanessa al druk bezig was met diverse stapeltjes papier. Voor elk van ons moet een formulier 4 keer ingevuld worden, met de hand, kopietjes maken kan hier wel maar dat mag kennelijk niet. Ze komt steeds terug om weer andere papieren te halen. Intussen letten wij op haar spullen. Verder zijn hier vooral mannetjes, ze lopen of koortsachtig heen en weer met papieren of ze zitten weg te dommelen op een gare stoel. De airco staat aan en alle ramen staan open. Vanessa blijft lang weg en komt om een uur of vier opeens binnen om Enzo's telefoonnummer te vragen. Pfffft, we beginnen wel wat ongeduldig te worden als we zo zitten te wachten en helemaal niets kunnen doen. Hopelijk kan Enzo op afstand z'n magische werk doen...
Fijn we mogen onze motor ver weg op het terrein in de brandende zon zetten en daar op een douanemeneer wachten die onze motor gaat inspecteren voor uitvoer. Zeer vriendelijke man die z'n vragen rustig formuleert zodat we netjes antwoord kunnen geven. Daarna mogen we de motoren in een pakhuis achterlaten bij nog een stuk of dertig andere tweewielers. Onze motoren zijn nu officieel uitgevoerd (slik !) en met alleen onze helm lopen we wat verweesd terug naar het kantoortje. Vanessa gaat met de volgende stapel papier aan de slag om ze weer in te voeren. Hopelijk blijft de tent nog even open want het is inmiddels half zes.
Opeens moeten we de motoren ophalen waar we ze achter gelaten hebben. In de enorme hal stappen we op en rijden we weg, zonder enige begeleiding. Nog niet het terrein af natuurlijk, want we hebben nog geen papieren. Daarna is het alleen nog even aftikken... Heel wat tientjes lichter (hier zo'n beetje een hele week eten) vertrekken we eindelijk om kwart over zes met onze officiële tijdelijke invoerpapieren. Terug naar Villa Kunterbunt waar we nog een heel gezellige avond hebben met Enzo, Martina de katten, de honden een paar biertjes en Nina Hagen.
Morgen trekken we de wijde wereld weer in !!!
Plaatjes: https://erwindob.smugmug.com/Travel/Zuid-Amerika-2018/05-Un-dia-en-Aduana/
Het is maandag de 19e en we zijn 2 weken op reis. We gaan opschrijven wat er allemaal gebeurt vandaag. We zijn namelijk net aangekomen in het douanekantoor van Valparaiso en hopen straks toch eindelijk de twee "blauwe" papiertjes te krijgen waarmee we officieel op weg mogen met onze motoren. We hadden gehoopt die afgelopen zaterdag al te krijgen. We zijn daarvoor speciaal terug naar Viña del Mar gegaan want bij het inpakken van de container zouden wij dus die papieren krijgen. In de metro werden we nog verrast met een uitvoering van Gershwins Summertime door een dame met een dijk van een stem. Er worden hier vaker kunsten vertoond "op straat". Vandeweek in Valparaiso, stond er nog een man in smoking tangoliederen te zingen met allemal zwijmelende vrouwen er omheen.
In Viña op de paddock twee uur gewacht maar helaas geen papieren voor ons. Alle rijders en helpers (32 m/v in totaal) stonden ook te popelen om de boel in te laden en naar het slotfeest te gaan. Pas als de douane geweest is mogen de motoren in de container, maar er waren al een heleboel andere spullen ingeladen. Toen het NLteam eindelijk aan de beurt was werd er doodleuk gezegd dat de spullen in een andere container moesten en die moest nog neergezet worden. Sterk staaltje chileense bureaucratie of wat het dan ook was. Maar vooral veel werk voor niks in de hitte. We zijn maar weg gegaan om niet in de weg te lopen. Later hoorden we dat ze om een uur of 11 pas konden beginnen en om kwart voor twaalf de container op slot ging.
Inmiddels zijn wij van het douanekantoor verhuisd naar een koffietentje omdat we gehoord hebben dat onze contactpersoon Vanessa pas anderhalf uur later hier is. Tomtiedomtiedom.....
Drie uur nadat we bij het douanekantoor aankwamen zijn we met Vanessa, de dame van ISDE en onze Enzo naar een ander douanekantoor geweest en nu zijn we weer terug bij het oude. Op straat verzamelt zich een aardig legertje aan pantservoertuigen en ME-mannetjes. In de haven blijkt gestaakt te worden en kennelijk wordt er wat rottigheid verwacht. Van Vanessa horen we ook dat het schip dat de Nederlandse container zou laden niet naar Valpo is gekomen, maar naar de volgende haven is gegaan. Ze moest dus een ander schip regelen voor de nederlandse container, en dat met die staking ! Ingewikkeld allemaal, dan zijn wij vast een lastig bijverschijnsel.
Volgende fase: 13 km verderop naar de voorhaven om onze motoren uit te laten voeren en daarna weer in te laten voeren. Geen GPS bij ons maar gelukkig vinden we de weg ook zonder. Omdat de douane tot half drie luncht en er dus niks gebeurt, gaan wij ook maar lunchen. Kip met friet in een tentje op een industrieterrein. Hoe romantisch.
Even na half drie meldden we ons op het kantoortje waar Vanessa al druk bezig was met diverse stapeltjes papier. Voor elk van ons moet een formulier 4 keer ingevuld worden, met de hand, kopietjes maken kan hier wel maar dat mag kennelijk niet. Ze komt steeds terug om weer andere papieren te halen. Intussen letten wij op haar spullen. Verder zijn hier vooral mannetjes, ze lopen of koortsachtig heen en weer met papieren of ze zitten weg te dommelen op een gare stoel. De airco staat aan en alle ramen staan open. Vanessa blijft lang weg en komt om een uur of vier opeens binnen om Enzo's telefoonnummer te vragen. Pfffft, we beginnen wel wat ongeduldig te worden als we zo zitten te wachten en helemaal niets kunnen doen. Hopelijk kan Enzo op afstand z'n magische werk doen...
Fijn we mogen onze motor ver weg op het terrein in de brandende zon zetten en daar op een douanemeneer wachten die onze motor gaat inspecteren voor uitvoer. Zeer vriendelijke man die z'n vragen rustig formuleert zodat we netjes antwoord kunnen geven. Daarna mogen we de motoren in een pakhuis achterlaten bij nog een stuk of dertig andere tweewielers. Onze motoren zijn nu officieel uitgevoerd (slik !) en met alleen onze helm lopen we wat verweesd terug naar het kantoortje. Vanessa gaat met de volgende stapel papier aan de slag om ze weer in te voeren. Hopelijk blijft de tent nog even open want het is inmiddels half zes.
Opeens moeten we de motoren ophalen waar we ze achter gelaten hebben. In de enorme hal stappen we op en rijden we weg, zonder enige begeleiding. Nog niet het terrein af natuurlijk, want we hebben nog geen papieren. Daarna is het alleen nog even aftikken... Heel wat tientjes lichter (hier zo'n beetje een hele week eten) vertrekken we eindelijk om kwart over zes met onze officiële tijdelijke invoerpapieren. Terug naar Villa Kunterbunt waar we nog een heel gezellige avond hebben met Enzo, Martina de katten, de honden een paar biertjes en Nina Hagen.
Morgen trekken we de wijde wereld weer in !!!
Plaatjes: https://erwindob.smugmug.com/Travel/Zuid-Amerika-2018/05-Un-dia-en-Aduana/
-
20 November 2018 - 10:57
Danielle :
Wat een verhaal weer. Jullie oefening in geduld hebben jullie nu wel gehad.
Veel plezier in de wijde wereld. Nu echt genieten.
Liefs, Daan -
20 November 2018 - 13:11
Arthur:
De aanhouder wint, geduld is een schone zaak, beter laat dan nooit, nooit verwacht toch gekomen, eindelijk op naar de horizon.! Veel reisplezier nu het echte genieten is begonnen. Groet Arthur -
20 November 2018 - 13:12
Marjan:
Wat een gedoe voor een papiertje!
Maar gelukkig zijn Jullie nu op weg.
Waarheen?? Dat horen we wel weer.
Liefs, Hans en Marjan -
20 November 2018 - 15:33
Iris:
Blij om te horen dat het telefoontje naar Vanessa heeft geholpen (“yo sé dónde vive tu casa, Vanessa...”)
Now conquer the world!!! -
20 November 2018 - 17:51
Linda:
Jullie maken nog eens wat mee, zeg! En leuke foto's, van dat Chileense Arnhem :-) Veel plezier op jullie reis! -
21 November 2018 - 12:11
Jeichien:
En wat weer een prachtige foto's!
(Doe ook s eentje met jou/Irene)
XXX Jeichien -
21 November 2018 - 19:57
Hans Verstraten :
Gordju
Nu al een prachtig verhaal
Hoop dat er nog meer volgen
Mag ze graag lezen
Jullie nog veel plezier daar
Gr hans en maria -
23 November 2018 - 09:04
Wilma:
Eindelijk: Vamos! Het echte werk kan beginnen! ik wacht in spanning af.....
-
25 November 2018 - 11:40
Pamela:
Oef, das een hele opluchting! Blijven jullie daar nu echt zo rustig onder of lijkt dat maar zo:)
Eindelijk op weg en veel plezier daarbij!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
