De eerste sierra

Op onze tweede dag in Chascomús lazen we 's morgens over het vreselijke ongeluk in de TransAnatoliaRallye en dat geeft wel even een flinke domper. Erwin heeft in de Tuareg en de Baja zowel met Wouter als zijn ouders kennis gemaakt. Heftig dat zo'n jonge gozer er niet meer is. Maar ja, we gingen de rest van de dag maar weer 'gewoon' verder met op reis zijn. Zoveel mogelijk genieten want het kan zomaar allemaal voorbij zijn.

Niet dat we echt iets nuttig gedaan hebben; zo hebben we de hele dag met koffie rondgelopen in de hoop een koffiewinkel te vinden waar men de in BA gekochte koffie wat fijner zou kunnen malen, het smaakt nu bijna nergens naar. We hebben wel een pak andere koffie gekocht die iets fijner gemalen lijkt te zijn. Bij het koffie kopen moet je hier trouwens nog goed opletten, want er zit standaard 10% suiker bij de meeste pakken. Rare jongens die Argentijnen. Als laatste poging is Erwin met z'n potje BAkoffie naar de mevrouw van de cabañas gelopen, maar hij kwam terug met een soort sok aan een stuk ijzerdraad om koffie mee te zetten :-D
Verder hebben we de was opgehaald (wow wat kan schone was ontzettend naar wasmiddel ruiken) en is het eindelijk gelukt om de kaart voor opa van een postzegel te voorzien. Ze doen hier helaas niet meer aan plakzegels met leuke plaatjes, ze hebben alleen maar stickertjes die op het postkantoor geprint worden.

Verder hebben we weer lekker rondgesjokt in de stad. In Chascomús
valt het op dat de particulieren zelf verantwoordelijk lijken te zijn voor de stoep voor het huis. Soms is er dan ook geen stoep, soms moet je een end opstappen, soms is het glad, nou ja van alles dus. Verder viel ons op dat bij sommige autos een fles op het dak staat. Volgens Erwin betekent dat dattie te koop is. Daar zit wat in vooral toen we een auto met fles op dak zagen met ook nog een te koop papiertje achter het raam (in 't spaans natuurlijk). Het was een heel mooi Fiatje dat volgens het papiertje alleen bestemd was voor entiendidos, liefhebbers dus. Tja, helaas geen plek voor in onze tassen...

Eergisteren, het is dan inmiddels 8 september en zijn we een week geleden in het vliegtuig gestapt, zijn we van Chascomús naar Tandil en de omliggende Sierra de Tandil gereden, ruim 300km verderop. Het waren pittige kilometers, alleen maar rechtdoor met een onvoorziene windkracht 6 op kop of linksvoor. Bovendien waren er nauwelijks dorpen of steden onderweg, we zijn er door maar liefst drie gereden. Ontzettend eenzaam moet het zijn als je daar ergens in je boerderijtje woont en vooral een end rijden voor de boodschapjes ! Het was ook een enorme natte boel onderweg, niet op de weg gelukkig, maar de weilanden stonden grotendeels blank. Het had wel flink geregend de nacht daarvoor, maar zulke enorme overstromingen moeten al eerder ontstaan zijn, lijkt ons. Maar opeens gloren in de verte de bergen en rijden we opeens slingerend door de sierra.

In Tandil rijden we eerst naar het VVV om daar te vragen waar niet al te dure hutjes zijn. Terwijl Irene binnen is zet ik de stadsparkpalm op de foto en praat met Torres over de diepere zin van het leven en zo. (Soy Holandes, es muy bien aqui en zo).

Kan ik hier gelijk even kwijt dat ik tijdens m'n 2 jaar Spaans op de Volksuniversiteit een hele verkeerde uitspraak aangeleerd heb. Een dubbel-l klinkt hier op de pampas als een soort schgj. Wordt de vraag naar je naam ineens heel anders van.

Irene komt weer naar buiten na wat heen en weer gebel van de VVV mevrouw en we gaan naar de cabañas waar de LP ook al naar verwees. Tsja, stom boek heeft toch weer gelijk. De cabaña heeft zelfs een garage voor onze motoren en een fijne houtkachel. Wij zijn verkocht dus.

Na een pizza diner bij de plaatselijke Dominos met koffie en lekkere chocola als toetje bij z'n buurman en een goeie nachtrust de wandelschoenen weer aangetrokken. Op naar de waterval, maar niet zonder eerst wat van die lekkere empanadas te halen. Voor de insiders, ze smaken hier echt veel beter dan die van de picknick. Sorry.

Ik kan weer links èn rechts kauwen vandaag, ook fijn na 2-3 dagen erg veel last van m'n kroon ondanks een recent bezoek aan de tandarts.

Na de waterval en nog een heilig Fatima beeldje lopen we langs het meer naar de stad. Het is er vol met locals die hier naast de auto op het gras of op een bankje deze mooie zondag doorbrengen met een maté. Er zijn zelfs Argentijnen die met vrouw en kind met de "auto van de zaak" -een kiepauto of andersoortige vrachtwagen- daarheen zijn komen cruisen. Verder barst het van de Ford Falcons, Peugeots 504 en allerlei andere voertuigen waar meestal wel wat aan mankeert, geen uitlaat of geen lampen, van dattem.

Vandaag (de 10e) wandelen we nog wat rond hierin Tandil en morgen gaan we weer noordwaarts. We hadden gerekend op meewind, maar de wind lijkt te zijn gedraaid !