Pampas, eindelijk pampas !

Ja we gaan de stad uit. Er is vast nog een hoop te zien, maar we zijn nieuwsgierig naar de wereld daarbuiten en we zijn onze shabby slaapplek toch ook wel een beetje zat. De permanente gaslucht en de desintegrerende stopcontacten zijn geen geweldige combinatie. Bovendien slapen we ver uit elkaar in 1persoonsbedjes, ook niet helemaal optimaal zeg maar. Al vroeg de motoren bij de parkeergarage verderop in de straat opgehaald. Bij het wegzetten de avond tevoren werden we nog gewaarschuwd dat we ze daar niet teveel moesten vertrouwen, hmmmm. Gelukkig stonden ze er nog prima bij met alles d'rop en d'ran. Bagage erop en de stad in want we wilden nog even naar ons stamcafe voor een kopje espresso en het hoofdpostkantoor omdat het een mooi gebouw zou zijn en om de postzegel voor het eerste kaartje voor Erwins opa op de beste plek te kopen natuurlijk. Maar eerst moest er nog wat lucht in de banden. Bij het benzinestation, waarvan er midden in de stad genoeg zijn, bleek echter mijn voorwiel niet helemaal goed vast te zitten. Geen zin om onze gereedschapsrol op te diepen uit de krochten van de bagage, dus op naar de gommeria (bandenhandel) in de buurt. Om daar te komen moesten we weer langs ons hostel rijden. Zo dat schiet al lekker op, al een half uur onderweg, maar eigenlijk nog geen meter verder gekomen :-) Daarna eindelijk een lekkere espresso gedronken op het terras bij ons stamcafe en genoten van alle bewonderende blikken op onze motoren, want ze stonden pontificaal op de stoep. Het postkantoor liet zich maar lastig vinden. Uiteindelijk bleek het maar moeilijk te zien ivm renovatie en het was ook nog eens dicht. Sorry opa, we moeten maar ergens anders op zoek naar zegeltjes. Het verkeer in BA is trouwens best bizar, maar als je eenmaal gewend bent aan hard rijden, geen richting aangeven, hard remmen voor stoplichten, geen baan houden, rechts inhalen en de vele 125cc brommers die overal langs en doorheen scheuren dan valt het best mee. Zelfs de politie doet vrolijk aan dat alles mee. Op naar Chascomús, waar een mooi meer moet zijn en we vast wel een cabaña kunnen huren op een van de campings. Kamperen zijn we nog even niet van plan want het is veels te koud. Na die eerste mooie dag hebben we geen zon meer gezien en we lopen met onze fleecejassen nog te bibberen. Er leek geen einde aan de stad te komen, stoplicht na stoplicht, het ging kilometers zo door. Opeens werd alles ruimer en kwam rechts en links de horizon in beeld, dit zijn dus de pampas! Veel gras overal, her en der een rijtje bomen, tis net nederland, ahum. In eerste dorp werden we naar de kant gewenkt door de politie. Twee vriendelijke agenten m/v wilden van alles van ons weten en het was best gezellig. Leek helemaal niet op de horrorverhalen over afpersend tuig die we op het net gelezen hadden. Het laatste stuk naar Chascomús namen we een binnendoorweg die niet op de kaart stond, maar wel op gps. Lekker rustige weg, fijn van het drukke verkeer weg, vooral toen het asfalt ophield. Mooi, eerste dag en route en gelijk al goed onverhard gereden door de nu al eindeloos lijkende pampas. Geen stof, wel soms glibberige stukken, maar vooral kouhoud. Erwin trof nog wat dieren op zijn pad, het bleken gordeldieren. Foto's zijn helaas niet gelukt want ze verstopten zich heel goed in de bosjes toen hij mij toeriep wat hij zag. Het begon al donker te worden toen we eindelijk in Chascomús aankwamen. Al snel een huisje gevonden bij een van de vele particulieren die hun stukjes grond hebben volgezet met cabañas. Een zeer vriendelijke maar ongelofelijk snel en veel pratende mevrouw knuffelde ons zowat naar ons huisje met uitzicht op het water toe. In het donker nog even snel op de motor boodschappen gedaan en de rest van de avond rillend in het huisje gezeten. Het gaskacheltje deed erg z'n best, maar we waren gewoon niet meer warm te krijgen.
Zoals beloofd troffen we volgende ochtend verse croissantjes aan in het mandje bij de deur. Wat een verwennerij ! Wandelschoenen aan en op pad gedaan om de was te laten doen in de stad. Yep we doen nog even lekker luxe. Tegen de tijd dat we er waren was alles dicht en besloten we maar door de stad te gaan wandelen en op zoek te gaan naar iets te eten. Chascomús blijkt best een grote stad maar ook best een leuke met wel wat bezienswaardigheden. Veel gebouwen zijn in koloniaalachtige stijl, die we al vaker zijn tegengekomen, bv in Afrika en Cuba. Hier in de stad us alles max 2 verdiepingen hoog, behalve een groot, hoog en lelijk betonnen geraamte middenin de stad, waar al jaren niks aan gebeurd lijkt te zijn. Komt misschien door de inflatie ? Die is overigens echt voelbaar in onze portemonnees, kun je nagaan hoe het voor de Argentijnen zelf moet zijn. Begin deze week kregen we nog 660 pesos voor 100 euro, vandaag al 690. We zullen dan ook ons best doen de economie hier te spekken, te beginnen met iets te eten, want het was half 3 en we hadden inmiddels best honger !
Gelukkig kwamen we op enig moment bij een bakker die wél open was en kochten een paar empanadas. Die hebben er opgegeten terwijl we op de trein zaten te wachten, want die zou, gegeven het aantal mensen op het station, toch wel snel langs moeten komen. En ja hoor, de spoorbomen werden met de hand dichtgedaan en daar kwam de trein. Eerst een grote loc, daarna het autotreingedeelte met een fiatje 126 erop en daarna een paar treinstellen met mensen. Leuk, óók weer gezien. De rest van de dag verder door de stad en langs het meer gewandeld. Daar een paar prachtige vogels gezien, mede dankzij onze fijne verrekijker :-) Grote lilagrijze vogels met paarsoranje koppen en een pluimpje achterop de kop, maar ook goudkleurige kleinere vogels die kleihuisnestjes in de bomen maken en nog veel meer vliegend moois. Aan het einde van de dag eindelijk de was uit de rugzak gehaald en bij de wasserette ingeleverd en met boodschappen terug naar ons stulpje waar het begon te regenen toen we zaten te eten van ons eerste zelfbereide argentijnse avondmaal: pasta !