Nog een paar nachtjes slapen....
Blijf op de hoogte en volg Erwin & Irene
24 Augustus 2012 | Nederland, Amsterdam
Nog 19 nachtjes slapen
De motoren staan geduldig in de garage te wachten naast het hout voor het krat, de reisuitrusting ligt bijna stof te vergaren op zolder en wij beginnen zo onderhand wel een beetje de kriebels te krijgen, want WE GAAN BIJNA OP REIS ! We zijn al her en der afscheid aan het nemen van mensen die we voor vertrek niet meer zien en da’s best een raar gevoel.
Zuid-Amerika is deze keer onze reisbestemming !
Zaterdag 1 september vliegen we in de middag naar Madrid en een paar uurtjes later door naar Buenos Aires. Daar hopen we in de dagen die volgen onze motoren bij het vliegveld op te kunnen halen. Benieuwd hoe dat deze keer verloopt. De dagelijkse vruchteloze tripjes naar het vliegveld van Accra van een paar jaar geleden liggen nog vers in onze geheugen.
Nog 12 nachtjes slapen….
De motoren staan inmiddels in het krat ergens in de buurt van Schiphol te wachten op keuring omdat onze motoren Dangerous Goods zijn in het luchtvaarttransport. Als het goed is dan gebeurt dat morgen.
Het inpakken afgelopen vrijdag ging supervoorspoedig. Hoewel… in Irenes motor zat nog maar zo weinig benzine dat ze voor de snelweg al zonder stond, gelukkig zitten er twee kraantjes op de tank en prutprut prut, daar ging ze weer. We mochten fijn binnen staan in de gigantische loods waar de heftrucks om ons heen hun choreografieën reden naar de vrachtwagens in de laadstations met allerhande kisten dozen en andere ladingen. Onze krat paste perfect in elkaar en alles stond lekker stevig vast met een hele zwik spanbanden. Laatste schroeven erin, zwaaien naar de vorkheftruckdansers en hop, voor de papierwinkel naar het kantoor aan de andere kant van de landingsbaan. Pas toen we daar waren realiseerden we ons dan we compleet vergeten waren om de accu los te halen. ’t Was ook bijna te mooi om waar te zijn, zo makkelijk ging het tot dan toe. Met rammelende buiken weer terug naar de loods waar Erwin half op z’n kop in het krat hangend de accu loskoppelde. De rode accukabels hebben we zo zichtbaar mogelijk uit de motor laten hangen en er nog ene grote pijl van ducktape bij geplakt, opdat de keuring gladjes verloopt !
De motoren vliegen al alles goed gaat op 27 augustus al naar Buenos Aires, want de douaneperikelen schijnen makkelijk een week te kunnen duren daar. We hopen dat "our man in BA" - een duitser die daar het klappen van de zweep kent – de motoren voor ons los zal weten te krijgen, zodat we ze ergens in de week na 1 september op kunnen halen bij de luchthaven.
Nog 8 nachtjes slapen...
Dachten we het allemaal wel zo'n beetje voor mekaar te hebben... niet dus. We kregen dagen lang geen contact met "our man in BA" (die eigenlijk in Duitsland zit, maar toevallig een paar dagen in Zuid-Frankrijk bleek te zitten) en we kwamen erachter dat we met alleen een oneway ticket mogelijk het vliegtuig niet in mochten, omdat er dan geen garantie zou zijn dat we het land ooit weer gaan verlaten. Ook hoorden we maar niet of onze krat/motoren door de keuring gekomen waren. Het waren spannende daagjes zo vlak voor vertrek. Maar het is allemaal goed gekomen, behalve dat we nog niet weten hoeveel "our man in BA" ons eigenlijk gaat kosten en wat hij ervoor gaat doen, of gaat laten doen. Want die Duitser gaat natuurlijk niet zelf naar Argentinië maar heeft daar weer een mannetje, dat is de échte "man in BA" hopen we dan maar.
Ook aan de papierwinkel voor het vervoer, de airwaybill, moet nog wat aangepast worden, maar dat komt allemaal vast wel goed.
Zaterdag 1 september vliegen we om half twee naar Madrid. Mocht je ons uit willen komen zwaaien (leuk !) dan zijn we tot ongeveer kwart voor 12 bij de check-in-balies (11-14, vertrekhal 2). Daarna gaan we nog even een bakkie doen, dus al je dan belt dan hoor je wel waar we uithangen.
Vanuit Madrid vliegen we om 8 uur 's avonds door naar BA. Op maandag moeten we verzekeringen regelen en op dinsdag hopen we dan de motoren in ontvangst te kunnen nemen, die de dag daarvoor aan zijn komen vliegen.
En daarna ? We hebben een vaag plan….
Eerst Uruguay, onder andere wildlife kijken aan de kust. Daar gaan we dan vanaf Buenos Aires met de boot heen. Die boot kunnen we al boeken en dat is dan gelijk ons bewijs dat we het land ook weer zullen verlaten. Dan via Brazilië (daar moesten we nog effe een extra internationaal rijbewijs voor aanschaffen bij d'ANWB) naar het noordelijkste puntje van Argentinië, de Iguazu watervallen op het drielandenpunt met Paraguay en Brazilië. Dan een stukje Paraguay, Noord-Argentinië richting Salta. Langs of zo nu en dan over of door de Andes naar het Zuiden. Ter hoogte van Santiago gaan we dan naar Chili en kronkelen ons een weg omhoog waar we begin januari de Dakar Rally hopen mee te maken. Vanaf daar naar Bolivia/Peru/Ecuador. Maar ja, misschien loopt het allemaal helemaal anders en besluiten we toch naar Patagonië te gaan. We zien wel. Ons motto is in elk geval: “Siempre Volviendo”, Altijd op weg naar huis !
De motoren staan geduldig in de garage te wachten naast het hout voor het krat, de reisuitrusting ligt bijna stof te vergaren op zolder en wij beginnen zo onderhand wel een beetje de kriebels te krijgen, want WE GAAN BIJNA OP REIS ! We zijn al her en der afscheid aan het nemen van mensen die we voor vertrek niet meer zien en da’s best een raar gevoel.
Zuid-Amerika is deze keer onze reisbestemming !
Zaterdag 1 september vliegen we in de middag naar Madrid en een paar uurtjes later door naar Buenos Aires. Daar hopen we in de dagen die volgen onze motoren bij het vliegveld op te kunnen halen. Benieuwd hoe dat deze keer verloopt. De dagelijkse vruchteloze tripjes naar het vliegveld van Accra van een paar jaar geleden liggen nog vers in onze geheugen.
Nog 12 nachtjes slapen….
De motoren staan inmiddels in het krat ergens in de buurt van Schiphol te wachten op keuring omdat onze motoren Dangerous Goods zijn in het luchtvaarttransport. Als het goed is dan gebeurt dat morgen.
Het inpakken afgelopen vrijdag ging supervoorspoedig. Hoewel… in Irenes motor zat nog maar zo weinig benzine dat ze voor de snelweg al zonder stond, gelukkig zitten er twee kraantjes op de tank en prutprut prut, daar ging ze weer. We mochten fijn binnen staan in de gigantische loods waar de heftrucks om ons heen hun choreografieën reden naar de vrachtwagens in de laadstations met allerhande kisten dozen en andere ladingen. Onze krat paste perfect in elkaar en alles stond lekker stevig vast met een hele zwik spanbanden. Laatste schroeven erin, zwaaien naar de vorkheftruckdansers en hop, voor de papierwinkel naar het kantoor aan de andere kant van de landingsbaan. Pas toen we daar waren realiseerden we ons dan we compleet vergeten waren om de accu los te halen. ’t Was ook bijna te mooi om waar te zijn, zo makkelijk ging het tot dan toe. Met rammelende buiken weer terug naar de loods waar Erwin half op z’n kop in het krat hangend de accu loskoppelde. De rode accukabels hebben we zo zichtbaar mogelijk uit de motor laten hangen en er nog ene grote pijl van ducktape bij geplakt, opdat de keuring gladjes verloopt !
De motoren vliegen al alles goed gaat op 27 augustus al naar Buenos Aires, want de douaneperikelen schijnen makkelijk een week te kunnen duren daar. We hopen dat "our man in BA" - een duitser die daar het klappen van de zweep kent – de motoren voor ons los zal weten te krijgen, zodat we ze ergens in de week na 1 september op kunnen halen bij de luchthaven.
Nog 8 nachtjes slapen...
Dachten we het allemaal wel zo'n beetje voor mekaar te hebben... niet dus. We kregen dagen lang geen contact met "our man in BA" (die eigenlijk in Duitsland zit, maar toevallig een paar dagen in Zuid-Frankrijk bleek te zitten) en we kwamen erachter dat we met alleen een oneway ticket mogelijk het vliegtuig niet in mochten, omdat er dan geen garantie zou zijn dat we het land ooit weer gaan verlaten. Ook hoorden we maar niet of onze krat/motoren door de keuring gekomen waren. Het waren spannende daagjes zo vlak voor vertrek. Maar het is allemaal goed gekomen, behalve dat we nog niet weten hoeveel "our man in BA" ons eigenlijk gaat kosten en wat hij ervoor gaat doen, of gaat laten doen. Want die Duitser gaat natuurlijk niet zelf naar Argentinië maar heeft daar weer een mannetje, dat is de échte "man in BA" hopen we dan maar.
Ook aan de papierwinkel voor het vervoer, de airwaybill, moet nog wat aangepast worden, maar dat komt allemaal vast wel goed.
Zaterdag 1 september vliegen we om half twee naar Madrid. Mocht je ons uit willen komen zwaaien (leuk !) dan zijn we tot ongeveer kwart voor 12 bij de check-in-balies (11-14, vertrekhal 2). Daarna gaan we nog even een bakkie doen, dus al je dan belt dan hoor je wel waar we uithangen.
Vanuit Madrid vliegen we om 8 uur 's avonds door naar BA. Op maandag moeten we verzekeringen regelen en op dinsdag hopen we dan de motoren in ontvangst te kunnen nemen, die de dag daarvoor aan zijn komen vliegen.
En daarna ? We hebben een vaag plan….
Eerst Uruguay, onder andere wildlife kijken aan de kust. Daar gaan we dan vanaf Buenos Aires met de boot heen. Die boot kunnen we al boeken en dat is dan gelijk ons bewijs dat we het land ook weer zullen verlaten. Dan via Brazilië (daar moesten we nog effe een extra internationaal rijbewijs voor aanschaffen bij d'ANWB) naar het noordelijkste puntje van Argentinië, de Iguazu watervallen op het drielandenpunt met Paraguay en Brazilië. Dan een stukje Paraguay, Noord-Argentinië richting Salta. Langs of zo nu en dan over of door de Andes naar het Zuiden. Ter hoogte van Santiago gaan we dan naar Chili en kronkelen ons een weg omhoog waar we begin januari de Dakar Rally hopen mee te maken. Vanaf daar naar Bolivia/Peru/Ecuador. Maar ja, misschien loopt het allemaal helemaal anders en besluiten we toch naar Patagonië te gaan. We zien wel. Ons motto is in elk geval: “Siempre Volviendo”, Altijd op weg naar huis !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
