zon, wind, zee, duinen en asfalt
Door: We
Blijf op de hoogte en volg Erwin & Irene
27 Mei 2008 | Westelijke Sahara, El Aaiún
maandag 26 mei, Nouadhibou-Dakhla
Wat een timing, terwijl we bij de verkeerde douanepost staan komt de ijzertrein weer langs ! Deze keer vanuit de woestijn en met erts. De locs grommen een stuk harder dan gisteren.
Mauretanie uit gaat lekker snel en dan is het nog een flink stuk hobbelen door het niemandsland. Sjongejonge, Kan er niet iemand dit stuk land claimen, van mijn part een oorlogje ervoor voeren en dan een behoorlijke weg aanleggen ? Nou ja wij hebben het nog een stuk makkelijk dan de mensen in auto's, busjes en gigavrachtwagens. Er staan ook een hoop autowrakken, tsja, best mooie plaats om afscheid te nemen van je brikkie.
De grens Marokko in is de langstdurende tot nu toe. Ze willen zelfs twee keer in de tassen kijken wat we bij ons hebben en gelukkig hoeft een van de roltassen niet open nadat Irene zegt dat er een tent inzit. We rijden namelijk nog steeds allebei met een reserveachterband achterop gebonden, dus "even" een tas uitpakken is er niet bij. Gelukkig hebben we banaantjes bij ons om effe snel te eten want het is inmiddels na twaalven. Geen schaduw te bekennen daar en vanochtend vergeten te smeren, dus we zijn allebei lekker verbrand.
Eindelijk in De Westelijke Sahara ! Weer hele afwisselende woestijnbeelden. Heel de tijd dicht langs de kust gereden en het is eigenlijk best koud. Slaperig worden we misschien daardoor niet echt, ondanks de flinke afstand over asfalt. Of zou het toch door de verwachting komen dat je elke keer weer een net iets andere woestijn ziet ?
Bordje gezien met de Marokaanse versie van water naar de zee dragen: "desensablement" van de woestijn. Ja hoor... vast wel.
Bij het tanken onderweg in de woestijn moest eerst de generator aangezet worden. We dachten al... worden we nog wel geholpen, maar toen begon het te ronken vanuit een gebouwtje, aha.... Grappig hoor en dat voor 6 Dirham de liter (minder dan 60 ct).
Twee trappen moeten we op voor onze hotelkamer, wat een gesjouw, da's voor het eerst. De motoren moeten een nachtje op de stoep doorbrengen want er is geen parking of achterommetje. Wel een gardien dus ze zullen vast niet gejat worden.
's Avonds maakt Erwin zijn luchtfilter schoon door er 2 liter benzine doorheen te laten waaien. Toch handig die wind.
Dakhla, 3618 km van huis, 10672 km gereden
dinsdag 27 mei, Dakhla-Laayoune
18 Dirham kostte het ontbijt. Ieder 2 pains au chocolat en een cafe au lait en een cafe noir, lekkere straffe bakkies. Daarna nog twee ronde broodjes gekocht voor 2,5 dirham, 25 eurocent dus. Die hebben we voor de lunch gegeten met tonijn en cola bij het eerste tankstation.
Verder was het landschap nog saaier dan gisteren, alleen maar vlakte met wat kamelengras (toujours le meme decor volgens een van de vele controlerende pliesiemannen), maar gelukkig met een paar uitzonderingen. Eerst het prachtige landschap vanuit Dakhla, het water in de lagune en de bizarre rotsen. Even gestopt bij de kitesurfers in de baai. Wind hebben ze daar wel maar ze zoeken precies het stuk zonder golven op.
De twee stukken op de kop van de baai waren weer behoorlijk winderig. Maar mooier dan gisteren want er was nu geen zandstorm. Het zijn echt drie bergpasjes waar je over moet met daartussenin twee enorme vlaktes waar vroeger de zee moet zijn geweest. Nog meer moois: voor een Oued daalden we van 100 naar 50 meter op de gps, en daar hoorden een paar gave bochten bij. Daarna kwamen nog vlaktes waarvan je zou denken dat daar vroeger de zee was. Rechts waren dan tafelbergen zoals je links de kliffen had met de zee. En nog een uitzondering waren de opvallend donkerderbruine duinen vlak voor Laayoune daar was ineens ook nog een soort van oase in, compleet met meertje en al.
En dankzij een stomme politieman moesten we ook nog een stukkie terug. Voor de zoveelste keer werden onze paspoorten gecontroleerd en deze mannen wilden graag kopietjes. Nou had ik die toevallig nog in de rugzak zitten dus Erwin pakte die en gaf ze. Tegelijkertijd vroeg de een onze beroepen en de ander de kentekens en toen we klaar waren konden we weg. De politieman een end verderop zei iets tegen Erwin en Erwin vroeg aan mij wat oublie betekende. Bleek dus dat mijn paspoort nog bij een van die mannen was. Nou ik vind dat die sukkel het gelijk terug had moeten geven in plaats van met die kopie en dat paspoort rond te lopen en dingen te vragen om mij af te leiden. Erwins opmerking was wel het verstandigst, wijzend naar de portofoon zei hij "c'est un bon appareil".
In Laayoune na en beetje zoeken toch een fijn hotel gevonden: Mekka. Tegelijkertijd met ons kwam er een eend in de kleuren van Mali. Die doen met z'n 2en in sneltreinvaart, voor zover dat kan met een overbeladen eend met 50-60 km/h, Bamako-Parijs-Bamako.
Laayoune, 3158 km van huis, 11216 km gereden
Wat een timing, terwijl we bij de verkeerde douanepost staan komt de ijzertrein weer langs ! Deze keer vanuit de woestijn en met erts. De locs grommen een stuk harder dan gisteren.
Mauretanie uit gaat lekker snel en dan is het nog een flink stuk hobbelen door het niemandsland. Sjongejonge, Kan er niet iemand dit stuk land claimen, van mijn part een oorlogje ervoor voeren en dan een behoorlijke weg aanleggen ? Nou ja wij hebben het nog een stuk makkelijk dan de mensen in auto's, busjes en gigavrachtwagens. Er staan ook een hoop autowrakken, tsja, best mooie plaats om afscheid te nemen van je brikkie.
De grens Marokko in is de langstdurende tot nu toe. Ze willen zelfs twee keer in de tassen kijken wat we bij ons hebben en gelukkig hoeft een van de roltassen niet open nadat Irene zegt dat er een tent inzit. We rijden namelijk nog steeds allebei met een reserveachterband achterop gebonden, dus "even" een tas uitpakken is er niet bij. Gelukkig hebben we banaantjes bij ons om effe snel te eten want het is inmiddels na twaalven. Geen schaduw te bekennen daar en vanochtend vergeten te smeren, dus we zijn allebei lekker verbrand.
Eindelijk in De Westelijke Sahara ! Weer hele afwisselende woestijnbeelden. Heel de tijd dicht langs de kust gereden en het is eigenlijk best koud. Slaperig worden we misschien daardoor niet echt, ondanks de flinke afstand over asfalt. Of zou het toch door de verwachting komen dat je elke keer weer een net iets andere woestijn ziet ?
Bordje gezien met de Marokaanse versie van water naar de zee dragen: "desensablement" van de woestijn. Ja hoor... vast wel.
Bij het tanken onderweg in de woestijn moest eerst de generator aangezet worden. We dachten al... worden we nog wel geholpen, maar toen begon het te ronken vanuit een gebouwtje, aha.... Grappig hoor en dat voor 6 Dirham de liter (minder dan 60 ct).
Twee trappen moeten we op voor onze hotelkamer, wat een gesjouw, da's voor het eerst. De motoren moeten een nachtje op de stoep doorbrengen want er is geen parking of achterommetje. Wel een gardien dus ze zullen vast niet gejat worden.
's Avonds maakt Erwin zijn luchtfilter schoon door er 2 liter benzine doorheen te laten waaien. Toch handig die wind.
Dakhla, 3618 km van huis, 10672 km gereden
dinsdag 27 mei, Dakhla-Laayoune
18 Dirham kostte het ontbijt. Ieder 2 pains au chocolat en een cafe au lait en een cafe noir, lekkere straffe bakkies. Daarna nog twee ronde broodjes gekocht voor 2,5 dirham, 25 eurocent dus. Die hebben we voor de lunch gegeten met tonijn en cola bij het eerste tankstation.
Verder was het landschap nog saaier dan gisteren, alleen maar vlakte met wat kamelengras (toujours le meme decor volgens een van de vele controlerende pliesiemannen), maar gelukkig met een paar uitzonderingen. Eerst het prachtige landschap vanuit Dakhla, het water in de lagune en de bizarre rotsen. Even gestopt bij de kitesurfers in de baai. Wind hebben ze daar wel maar ze zoeken precies het stuk zonder golven op.
De twee stukken op de kop van de baai waren weer behoorlijk winderig. Maar mooier dan gisteren want er was nu geen zandstorm. Het zijn echt drie bergpasjes waar je over moet met daartussenin twee enorme vlaktes waar vroeger de zee moet zijn geweest. Nog meer moois: voor een Oued daalden we van 100 naar 50 meter op de gps, en daar hoorden een paar gave bochten bij. Daarna kwamen nog vlaktes waarvan je zou denken dat daar vroeger de zee was. Rechts waren dan tafelbergen zoals je links de kliffen had met de zee. En nog een uitzondering waren de opvallend donkerderbruine duinen vlak voor Laayoune daar was ineens ook nog een soort van oase in, compleet met meertje en al.
En dankzij een stomme politieman moesten we ook nog een stukkie terug. Voor de zoveelste keer werden onze paspoorten gecontroleerd en deze mannen wilden graag kopietjes. Nou had ik die toevallig nog in de rugzak zitten dus Erwin pakte die en gaf ze. Tegelijkertijd vroeg de een onze beroepen en de ander de kentekens en toen we klaar waren konden we weg. De politieman een end verderop zei iets tegen Erwin en Erwin vroeg aan mij wat oublie betekende. Bleek dus dat mijn paspoort nog bij een van die mannen was. Nou ik vind dat die sukkel het gelijk terug had moeten geven in plaats van met die kopie en dat paspoort rond te lopen en dingen te vragen om mij af te leiden. Erwins opmerking was wel het verstandigst, wijzend naar de portofoon zei hij "c'est un bon appareil".
In Laayoune na en beetje zoeken toch een fijn hotel gevonden: Mekka. Tegelijkertijd met ons kwam er een eend in de kleuren van Mali. Die doen met z'n 2en in sneltreinvaart, voor zover dat kan met een overbeladen eend met 50-60 km/h, Bamako-Parijs-Bamako.
Laayoune, 3158 km van huis, 11216 km gereden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
