Dakar

We zijn in Dakar ! Na een stop in de van de rally eveneens bekende stad Tambacounda -die niet veel voorstelde- zijn we in een ruk doorgereden naar de kust. 420 kilometer asfalt waarvan de helft een grote gatenkaas was. Nog nooit hebben we zoveel auto's en vrachtauto's gezien die tegelijkertijd maar in tegengestelde richting probeerden dezelfde gaten te ontwijken. Wat een zootje zeg en dat dus bijna 200 kilometer lang. Soms waren er stukken met zoveel gaten dat ook wij er niet omheen konden slalommen.
Maar het was het waard. Eindelijk kwamen we aan bij ons paradijsje aan zee,een klein dorp Toubab Dialou genaamd, met een prachtig strandje met 3 restaurantjes en een paar hotelletjes. Eind aan de temperatuur ! Een flinke wind van zee zorgde ervoor dat we eindelijk afkoelden van de Afrikaanse hitte die zich in onze lijven genesteld had. En wat hebben we heerlijk geslapen ! Na een dagje luieren aan het strand zijn we gisterochtend weer op de motor gestapt om naar Dakar te rijden. Eigenlijk hebben we geen zin in de grote stad maar we moeten voor Mauritanie nog een visum hebben. Dakar bereiken was wel een inspanning. We kozen ervoor om niet de drukke rechtstreekse weg te nemen maar kwamen daardoor op een weg terecht vol plaatselijke verkeer (paardenkarren, vrachtwagens en busjes en busjes en busjes)en heel veel verkeersdrempels om de boel af te remmen. Eindelijk bereikten we de 3baans snelweg die ons de stad in voerde. Ons voornemen om deze reis geen kilometer snelweg te rijden is dus helaas gesneuveld.
Hotelletje gezocht en daarna naar de luxe pattisserie gegaan want we moesten natuurlijk taart hebben. Waarom ? Erwin is eindelijk volwassen geworden ! 41 jaar istie nu ! :-)
Vorig jaar hadden we aarbeiengebak ergens in duitsland en nu.... aarbeientaartjes in Dakar. Erg feestelijk hebben we ze uitkijkend over de zee opgegeten. Toen we elkaar een zoen gaven werden we bijna weggestuurd door de militair die daar de achterkant van het presidentiele paleis stond te bewaken. Als we dat gingen doen moesten we maar naar beneden naar het water gaan. Kennelijk houdt de president van Senegal daar niet van.
Dakar is verder druk en nog eens druk maar wel gezellig. We hebben gisteren uitgebreid van het verkeer en de drukte zitten te genieten op een terrasje onder het genot van een biertje tegen europese prijzen. Ons uitzicht werd tamelijk regelmatig geblokkeerd door mensen die weer van alles en nog wat te koop aanboden. Riemen, slangenvellen, slippers, zonnebrillen, kleden, poppen, cd's, hardgekookte eieren, telefoonkaarten, schoenen, parfum en noem maar op. Tsja als je je hier een biertje kunt veroorloven dan kun je toch ook hun spul wel kopen ?

Vandaag hebben we ons visum voor Mauretanie gehaald, het duurste tot nu toe. We zullen er immers maar een paar daagjes zijn. Verder hebben we rondgehobbeld op het Ile de Goree. Ouwe huisjes en heeeeeel veeeeeel schilderijenverkopers. Jammer dat ze zulk saai spul maken en zo ongeveer allemaal hetzelfde schilderen. Het fort op het eiland was zelfs helemaal door ze geconfisqueerd.

Van het binnenland van Senegal zullen we helaas weinig gaan zien, dat is wel jammer. We moeten zo zoetjesaan toch echt een beetje naar het Noorden rijden. Daar beginnen we morgen dan maar mee. We rijden een klein stukje naar Lac Rose waar Erwin natuurlijk een rondje wil rijden.